Array ( [0] => < [1] => p [2] => > [3] => 几 [4] => 度 [5] => 凤 [6] => 楼 [7] => 同 [8] => 饮 [9] => 宴 [10] => , [11] => 此 [12] => 夕 [13] => 相 [14] => 逢 [15] => , [16] => 却 [17] => 胜 [18] => 当 [19] => 时 [20] => 见 [21] => 。 [22] => 低 [23] => 语 [24] => 前 [25] => 欢 [26] => 频 [27] => 转 [28] => 面 [29] => , [30] => 双 [31] => 眉 [32] => 敛 [33] => 恨 [34] => 春 [35] => 山 [36] => 远 [37] => 。 [38] => < [39] => / [40] => p [41] => > [42] => < [43] => p [44] => > [45] => 蜡 [46] => 烛 [47] => 泪 [48] => 流 [49] => 羌 [50] => 笛 [51] => 怨 [52] => , [53] => 偷 [54] => 整 [55] => 罗 [56] => 衣 [57] => , [58] => 欲 [59] => 唱 [60] => 情 [61] => 犹 [62] => 懒 [63] => 。 [64] => 醉 [65] => 里 [66] => 不 [67] => 辞 [68] => 金 [69] => 爵 [70] => 满 [71] => , [72] => 阳 [73] => 关 [74] => 一 [75] => 曲 [76] => 肠 [77] => 千 [78] => 断 [79] => 。 [80] => < [81] => / [82] => p [83] => > ) Array ( [0] => 蝶 [1] => 恋 [2] => 花 [3] => · [4] => 几 [5] => 度 [6] => 凤 [7] => 楼 [8] => 同 [9] => 饮 [10] => 宴 )
五代·冯延巳的简介
冯延巳 (903--960)又名延嗣,字正中,五代广陵(今江苏省扬州市)人。在南唐做过宰相,生活过得很优裕、舒适。他的词多写闲情逸致辞,文人的气息很浓,对北宋初期的词人有比较大的影响。宋初《钓矶立谈》评其“学问渊博,文章颖发,辩说纵横”,其词集名《阳春集》。
...〔► 冯延巳的诗(18篇)〕