Array ( [0] => < [1] => p [2] => > [3] => 细 [4] => 雨 [5] => 湿 [6] => 流 [7] => 光 [8] => , [9] => 芳 [10] => 草 [11] => 年 [12] => 年 [13] => 与 [14] => 恨 [15] => 长 [16] => 。 [17] => 烟 [18] => 锁 [19] => 凤 [20] => 楼 [21] => 无 [22] => 限 [23] => 事 [24] => , [25] => 茫 [26] => 茫 [27] => 。 [28] => 鸾 [29] => 镜 [30] => 鸳 [31] => 衾 [32] => 两 [33] => 断 [34] => 肠 [35] => 。 [36] => < [37] => / [38] => p [39] => > [40] => < [41] => p [42] => > [43] => 魂 [44] => 梦 [45] => 任 [46] => 悠 [47] => 扬 [48] => , [49] => 睡 [50] => 起 [51] => 杨 [52] => 花 [53] => 满 [54] => 绣 [55] => 床 [56] => 。 [57] => 薄 [58] => 悻 [59] => 不 [60] => 来 [61] => 门 [62] => 半 [63] => 掩 [64] => , [65] => 斜 [66] => 阳 [67] => 。 [68] => 负 [69] => 你 [70] => 残 [71] => 春 [72] => 泪 [73] => 几 [74] => 行 [75] => 。 [76] => < [77] => / [78] => p [79] => > ) Array ( [0] => 南 [1] => 乡 [2] => 子 [3] => · [4] => 细 [5] => 雨 [6] => 湿 [7] => 流 [8] => 光 )
五代·冯延巳的简介
冯延巳 (903--960)又名延嗣,字正中,五代广陵(今江苏省扬州市)人。在南唐做过宰相,生活过得很优裕、舒适。他的词多写闲情逸致辞,文人的气息很浓,对北宋初期的词人有比较大的影响。宋初《钓矶立谈》评其“学问渊博,文章颖发,辩说纵横”,其词集名《阳春集》。
...〔► 冯延巳的诗(18篇)〕