Array ( [0] => < [1] => p [2] => > [3] => 出 [4] => 地 [5] => 声 [6] => 初 [7] => 奋 [8] => , [9] => 乘 [10] => 乾 [11] => 威 [12] => 更 [13] => 作 [14] => 。 [15] => 云 [16] => 衔 [17] => 天 [18] => 笑 [19] => 明 [20] => , [21] => 雨 [22] => 带 [23] => 星 [24] => 精 [25] => 落 [26] => 。 [27] => < [28] => / [29] => p [30] => > [31] => < [32] => p [33] => > [34] => 碎 [35] => 枕 [36] => 神 [37] => 无 [38] => 扰 [39] => , [40] => 震 [41] => 楹 [42] => 书 [43] => 自 [44] => 若 [45] => 。 [46] => 侧 [47] => 闻 [48] => 吟 [49] => 白 [50] => 虎 [51] => , [52] => 远 [53] => 见 [54] => 飞 [55] => 玄 [56] => 鹤 [57] => 。 [58] => < [59] => / [60] => p [61] => > ) Array ( [0] => 霹 [1] => 雳 [2] => 引 )
隋代·辛德源的简介
(?—601)陇西狄道人,字孝基。辛子馥子。沉静好学,博览群书,少即有名。曾仕北齐。入北周,为宣纳上士。及文帝受禅,久不得志。隐于林虑山。著《幽居赋》以寄情。与卢思道友善,时相往来,为人所奏,谪令从军,年余还。后参与修国史。撰《集注春秋三传》、扬子《法言》注等。转蜀王杨秀咨议参军,卒于官。有集。
...〔► 辛德源的诗(11篇)〕