Array ( [0] => < [1] => p [2] => > [3] => 邹 [4] => 孟 [5] => 轲 [6] => 母 [7] => , [8] => 号 [9] => 孟 [10] => 母 [11] => 。 [12] => 其 [13] => 舍 [14] => 近 [15] => 墓 [16] => 。 [17] => 孟 [18] => 子 [19] => 之 [20] => 少 [21] => 时 [22] => , [23] => 嬉 [24] => 游 [25] => 为 [26] => 墓 [27] => 间 [28] => 之 [29] => 事 [30] => 。 [31] => 孟 [32] => 母 [33] => 曰 [34] => : [35] => “ [36] => 此 [37] => 非 [38] => 吾 [39] => 所 [40] => 以 [41] => 居 [42] => 处 [43] => 子 [44] => 。 [45] => ” [46] => 乃 [47] => 去 [48] => , [49] => 舍 [50] => 市 [51] => 旁 [52] => 。 [53] => 其 [54] => 嬉 [55] => 游 [56] => 为 [57] => 贾 [58] => 人 [59] => 炫 [60] => 卖 [61] => 之 [62] => 事 [63] => 。 [64] => 孟 [65] => 母 [66] => 又 [67] => 曰 [68] => : [69] => “ [70] => 此 [71] => 非 [72] => 吾 [73] => 所 [74] => 以 [75] => 处 [76] => 吾 [77] => 子 [78] => 也 [79] => 。 [80] => ” [81] => 复 [82] => 徙 [83] => 居 [84] => 学 [85] => 宫 [86] => 之 [87] => 旁 [88] => 。 [89] => 其 [90] => 嬉 [91] => 游 [92] => 乃 [93] => 设 [94] => 俎 [95] => 豆 [96] => , [97] => 揖 [98] => 让 [99] => 进 [100] => 退 [101] => 。 [102] => 孟 [103] => 母 [104] => 曰 [105] => : [106] => “ [107] => 真 [108] => 可 [109] => 以 [110] => 处 [111] => 居 [112] => 子 [113] => 矣 [114] => 。 [115] => ” [116] => 遂 [117] => 居 [118] => 。 [119] => 及 [120] => 孟 [121] => 子 [122] => 长 [123] => , [124] => 学 [125] => 六 [126] => 艺 [127] => , [128] => 卒 [129] => 成 [130] => 大 [131] => 儒 [132] => 之 [133] => 名 [134] => 。 [135] => 君 [136] => 子 [137] => 谓 [138] => 孟 [139] => 母 [140] => 善 [141] => 以 [142] => 渐 [143] => 化 [144] => 。 [145] => < [146] => / [147] => p [148] => > ) Array ( [0] => 孟 [1] => 母 [2] => 三 [3] => 迁 )
两汉·刘向的简介
刘向(约前77—前6) 原名更生,字子政,祖籍沛郡(今属江苏徐州)人。西汉经学家、目录学家、文学家。刘向的散文主要是秦疏和校雠古书的“叙录”,较有名的有《谏营昌陵疏》和《战国策叙录》,叙事简约,理论畅达、舒缓平易是其主要特色。
...〔► 刘向的诗(29篇)〕