Array ( [0] => < [1] => p [2] => > [3] => 北 [4] => 风 [5] => 吹 [6] => 故 [7] => 林 [8] => , [9] => 秋 [10] => 声 [11] => 不 [12] => 可 [13] => 听 [14] => 。 [15] => 雁 [16] => 飞 [17] => 穷 [18] => 海 [19] => 寒 [20] => , [21] => 鹤 [22] => 唳 [23] => 霜 [24] => 皋 [25] => 净 [26] => 。 [27] => < [28] => / [29] => p [30] => > [31] => < [32] => p [33] => > [34] => 含 [35] => 毫 [36] => 心 [37] => 未 [38] => 传 [39] => , [40] => 闻 [41] => 音 [42] => 路 [43] => 犹 [44] => 夐 [45] => 。 [46] => 唯 [47] => 有 [48] => 孤 [49] => 城 [50] => 月 [51] => , [52] => 徘 [53] => 徊 [54] => 独 [55] => 临 [56] => 映 [57] => 。 [58] => < [59] => / [60] => p [61] => > [62] => < [63] => p [64] => > [65] => 吊 [66] => 影 [67] => 余 [68] => 自 [69] => 怜 [70] => , [71] => 安 [72] => 知 [73] => 我 [74] => 疲 [75] => 病 [76] => 。 [77] => < [78] => / [79] => p [80] => > ) Array ( [0] => 赠 [1] => 薛 [2] => 播 [3] => 州 [4] => 诗 [5] => [6] => 其 [7] => 十 )
隋代·杨素的简介
杨素(544年—606年8月31日),字处道。汉族,弘农华阴(今属陕西)人。隋朝权臣、诗人,杰出的军事家、统帅。 他出身北朝士族,北周时任车骑将军,曾参加平定北齐之役。他与杨坚(隋文帝)深相结纳。杨坚为帝,任杨素为御史大夫,后以行军元帅率水军东下攻陈。灭陈后,进爵为越国公,任内史令。杨广即位,拜司徒,改封楚国公。去世后谥曰景武。
...〔► 杨素的诗(21篇)〕