Array ( [0] => < [1] => p [2] => > [3] => 河 [4] => 洛 [5] => 称 [6] => 朝 [7] => 市 [8] => , [9] => 崤 [10] => 函 [11] => 实 [12] => 奥 [13] => 区 [14] => 。 [15] => 周 [16] => 营 [17] => 曲 [18] => 阜 [19] => 作 [20] => , [21] => 汉 [22] => 建 [23] => 奉 [24] => 春 [25] => 谟 [26] => 。 [27] => < [28] => / [29] => p [30] => > [31] => < [32] => p [33] => > [34] => 大 [35] => 君 [36] => 苞 [37] => 二 [38] => 代 [39] => , [40] => 皇 [41] => 居 [42] => 盛 [43] => 两 [44] => 都 [45] => 。 [46] => 招 [47] => 摇 [48] => 正 [49] => 东 [50] => 指 [51] => , [52] => 天 [53] => 驷 [54] => 乃 [55] => 西 [56] => 驱 [57] => 。 [58] => < [59] => / [60] => p [61] => > [62] => < [63] => p [64] => > [65] => 展 [66] => 軨 [67] => 齐 [68] => 玉 [69] => 软 [70] => , [71] => 式 [72] => 道 [73] => 耀 [74] => 金 [75] => 吾 [76] => 。 [77] => 千 [78] => 门 [79] => 驻 [80] => 罕 [81] => 毕 [82] => , [83] => 四 [84] => 达 [85] => 俨 [86] => 车 [87] => 徒 [88] => 。 [89] => < [90] => / [91] => p [92] => > [93] => < [94] => p [95] => > [96] => 是 [97] => 节 [98] => 春 [99] => 之 [100] => 暮 [101] => , [102] => 神 [103] => 皋 [104] => 华 [105] => 实 [106] => 敷 [107] => 。 [108] => 皇 [109] => 情 [110] => 感 [111] => 时 [112] => 物 [113] => , [114] => 睿 [115] => 思 [116] => 属 [117] => 枌 [118] => 榆 [119] => 。 [120] => < [121] => / [122] => p [123] => > [124] => < [125] => p [126] => > [127] => 诏 [128] => 问 [129] => 百 [130] => 年 [131] => 老 [132] => , [133] => 恩 [134] => 隆 [135] => 五 [136] => 日 [137] => 酺 [138] => 。 [139] => 小 [140] => 人 [141] => 荷 [142] => 熔 [143] => 铸 [144] => , [145] => 何 [146] => 由 [147] => 答 [148] => 大 [149] => 炉 [150] => 。 [151] => < [152] => / [153] => p [154] => > ) Array ( [0] => 奉 [1] => 和 [2] => 赐 [3] => 酺 [4] => 诗 )
隋代·王胄的简介
王胄(558~613年),字承基,祖籍琅玡临沂(今山东临沂),生于润州建康城(今江苏南京),王导八世孙。隋朝大臣,文学家。少有逸才,初仕陈朝,陈亡入隋,晋王杨广引为学士。大业初年,为著作佐郎。从征辽东,进授朝散大夫。生性疏率不伦,自恃才高,凌傲时人。杨玄感常与交游,大业九年(613年)杨玄感谋反败亡,潜还江左,被捕坐诛。
...〔► 王胄的诗(19篇)〕