Array ( [0] => < [1] => p [2] => > [3] => 旅 [4] => 雁 [5] => 别 [6] => 衡 [7] => 阳 [8] => , [9] => 天 [10] => 寒 [11] => 关 [12] => 路 [13] => 长 [14] => 。 [15] => 行 [16] => 断 [17] => 由 [18] => 惊 [19] => 箭 [20] => , [21] => 声 [22] => 嘶 [23] => 为 [24] => 犯 [25] => 霜 [26] => 。 [27] => < [28] => / [29] => p [30] => > [31] => < [32] => p [33] => > [34] => 罹 [35] => 缴 [36] => 无 [37] => 人 [38] => 悯 [39] => , [40] => 能 [41] => 鸣 [42] => 反 [43] => 自 [44] => 伤 [45] => 。 [46] => 何 [47] => 如 [48] => 侣 [49] => 泛 [50] => 泛 [51] => , [52] => 刷 [53] => 羽 [54] => 戏 [55] => 方 [56] => 塘 [57] => 。 [58] => < [59] => / [60] => p [61] => > ) Array ( [0] => 赋 [1] => 得 [2] => 雁 [3] => 送 [4] => 别 [5] => 周 [6] => 员 [7] => 外 [8] => 戍 [9] => 岭 [10] => 表 [11] => 诗 )
隋代·王胄的简介
王胄(558~613年),字承基,祖籍琅玡临沂(今山东临沂),生于润州建康城(今江苏南京),王导八世孙。隋朝大臣,文学家。少有逸才,初仕陈朝,陈亡入隋,晋王杨广引为学士。大业初年,为著作佐郎。从征辽东,进授朝散大夫。生性疏率不伦,自恃才高,凌傲时人。杨玄感常与交游,大业九年(613年)杨玄感谋反败亡,潜还江左,被捕坐诛。
...〔► 王胄的诗(19篇)〕