Array ( [0] => < [1] => p [2] => > [3] => 洛 [4] => 神 [5] => 挺 [6] => 凝 [7] => 素 [8] => , [9] => 文 [10] => 君 [11] => 拂 [12] => 艳 [13] => 红 [14] => 。 [15] => 丽 [16] => 质 [17] => 徒 [18] => 相 [19] => 比 [20] => , [21] => 鲜 [22] => 彩 [23] => 两 [24] => 难 [25] => 同 [26] => 。 [27] => < [28] => / [29] => p [30] => > [31] => < [32] => p [33] => > [34] => 光 [35] => 临 [36] => 照 [37] => 波 [38] => 日 [39] => , [40] => 香 [41] => 随 [42] => 出 [43] => 岸 [44] => 风 [45] => 。 [46] => 涉 [47] => 江 [48] => 良 [49] => 自 [50] => 远 [51] => , [52] => 托 [53] => 意 [54] => 在 [55] => 无 [56] => 穷 [57] => 。 [58] => < [59] => / [60] => p [61] => > ) Array ( [0] => 芙 [1] => 蓉 [2] => 花 )
隋代·辛德源的简介
(?—601)陇西狄道人,字孝基。辛子馥子。沉静好学,博览群书,少即有名。曾仕北齐。入北周,为宣纳上士。及文帝受禅,久不得志。隐于林虑山。著《幽居赋》以寄情。与卢思道友善,时相往来,为人所奏,谪令从军,年余还。后参与修国史。撰《集注春秋三传》、扬子《法言》注等。转蜀王杨秀咨议参军,卒于官。有集。
...〔► 辛德源的诗(11篇)〕