Array ( [0] => < [1] => p [2] => > [3] => 穷 [4] => 达 [5] => 虽 [6] => 有 [7] => 命 [8] => , [9] => 逋 [10] => 逃 [11] => 诚 [12] => 负 [13] => 累 [14] => 。 [15] => 背 [16] => 恩 [17] => 已 [18] => 偷 [19] => 生 [20] => , [21] => 临 [22] => 危 [23] => 未 [24] => 能 [25] => 死 [26] => 。 [27] => < [28] => / [29] => p [30] => > [31] => < [32] => p [33] => > [34] => 得 [35] => 罪 [36] => 既 [37] => 不 [38] => 测 [39] => , [40] => 中 [41] => 心 [42] => 怅 [43] => 无 [44] => 已 [45] => 。 [46] => 厚 [47] => 颜 [48] => 羞 [49] => 朋 [50] => 友 [51] => , [52] => 囚 [53] => 心 [54] => 愧 [55] => 妻 [56] => 子 [57] => 。 [58] => < [59] => / [60] => p [61] => > [62] => < [63] => p [64] => > [65] => 圣 [66] => 日 [67] => 始 [68] => 东 [69] => 扶 [70] => , [71] => 徂 [72] => 年 [73] => 迫 [74] => 西 [75] => 汜 [76] => 。 [77] => 方 [78] => 违 [79] => 盛 [80] => 明 [81] => 代 [82] => , [83] => 永 [84] => 向 [85] => 幽 [86] => 泉 [87] => 里 [88] => 。 [89] => < [90] => / [91] => p [92] => > [93] => < [94] => p [95] => > [96] => 况 [97] => 当 [98] => 此 [99] => 春 [100] => 节 [101] => , [102] => 物 [103] => 候 [104] => 惊 [105] => 田 [106] => 里 [107] => 。 [108] => 桃 [109] => 蹊 [110] => 日 [111] => 影 [112] => 乱 [113] => , [114] => 柳 [115] => 径 [116] => 秋 [117] => 风 [118] => 起 [119] => 。 [120] => < [121] => / [122] => p [123] => > [124] => < [125] => p [126] => > [127] => 动 [128] => 植 [129] => 皆 [130] => 顺 [131] => 性 [132] => , [133] => 嗟 [134] => 余 [135] => 独 [136] => 沦 [137] => 耻 [138] => 。 [139] => 投 [140] => 笔 [141] => 不 [142] => 重 [143] => 陈 [144] => , [145] => 此 [146] => 情 [147] => 寄 [148] => 知 [149] => 己 [150] => 。 [151] => < [152] => / [153] => p [154] => > ) Array ( [0] => 于 [1] => 婺 [2] => 州 [3] => 被 [4] => 囚 [5] => 诗 )
隋代·虞绰的简介
(560—613)会稽馀姚人,字士裕。博学,工草隶。初仕于陈。陈亡,晋王杨广引为学士。炀帝大业初,转为秘书学士,与虞世南、庾自直等撰《长洲玉镜》等书。帝称善而官不迁。常居禁中以文翰待诏。绰倨傲,无所降下。礼部尚书杨玄感虚襟礼之。后以杨玄感党,变姓名出亡,为吏所执,坐斩于江都。
...〔► 虞绰的诗(1篇)〕