Array ( [0] => < [1] => p [2] => > [3] => 奏 [4] => 事 [5] => 传 [6] => 青 [7] => 阁 [8] => , [9] => 拂 [10] => 除 [11] => 乃 [12] => 陶 [13] => 嘉 [14] => 。 [15] => 散 [16] => 条 [17] => 凝 [18] => 露 [19] => 彩 [20] => , [21] => 含 [22] => 芳 [23] => 映 [24] => 日 [25] => 华 [26] => 。 [27] => < [28] => / [29] => p [30] => > [31] => < [32] => p [33] => > [34] => 已 [35] => 知 [36] => 香 [37] => 若 [38] => 麝 [39] => , [40] => 无 [41] => 怨 [42] => 直 [43] => 如 [44] => 麻 [45] => 。 [46] => 不 [47] => 学 [48] => 芙 [49] => 蓉 [50] => 草 [51] => , [52] => 空 [53] => 作 [54] => 眼 [55] => 中 [56] => 花 [57] => 。 [58] => < [59] => / [60] => p [61] => > ) Array ( [0] => 猗 [1] => 兰 [2] => 操 )
隋代·辛德源的简介
(?—601)陇西狄道人,字孝基。辛子馥子。沉静好学,博览群书,少即有名。曾仕北齐。入北周,为宣纳上士。及文帝受禅,久不得志。隐于林虑山。著《幽居赋》以寄情。与卢思道友善,时相往来,为人所奏,谪令从军,年余还。后参与修国史。撰《集注春秋三传》、扬子《法言》注等。转蜀王杨秀咨议参军,卒于官。有集。
...〔► 辛德源的诗(11篇)〕