Array ( [0] => < [1] => p [2] => > [3] => 秦 [4] => 晋 [5] => 称 [6] => 旧 [7] => 匹 [8] => , [9] => 潘 [10] => 徐 [11] => 有 [12] => 世 [13] => 亲 [14] => 。 [15] => 三 [16] => 星 [17] => 宿 [18] => 已 [19] => 会 [20] => , [21] => 四 [22] => 德 [23] => 婉 [24] => 而 [25] => 嫔 [26] => 。 [27] => < [28] => / [29] => p [30] => > [31] => < [32] => p [33] => > [34] => 霞 [35] => 光 [36] => 鬓 [37] => 里 [38] => 薄 [39] => , [40] => 月 [41] => 影 [42] => 扇 [43] => 中 [44] => 新 [45] => 。 [46] => 年 [47] => 华 [48] => 与 [49] => 妆 [50] => 面 [51] => , [52] => 共 [53] => 作 [54] => 一 [55] => 芳 [56] => 春 [57] => 。 [58] => < [59] => / [60] => p [61] => > ) Array ( [0] => 戏 [1] => 赠 [2] => 潘 [3] => 徐 [4] => 城 [5] => 门 [6] => 迎 [7] => 两 [8] => 新 [9] => 妇 )
隋代·李百药的简介
李百药(565--648),字重规,定州安平(今属河北)人,唐朝史学家、诗人。 其父李德林曾任隋内史令,预修国史,撰有《齐史》。隋文帝时百药仕太子舍人、东宫学士。隋炀帝时仕桂州司马职,迁建安郡丞。后归唐,拜中书舍人、礼部侍郎、散骑常侍。人品耿直,曾直言上谏唐太宗取消诸侯,为太宗采纳。曾受命修订五礼、律令。另外,据《安平县志》载:李百药及家族墓地遗址在今河北省安平县程油子乡寺店村南。
...〔► 李百药的诗(4篇)〕