Array ( [0] => < [1] => p [2] => > [3] => 古 [4] => 婵 [5] => 娟 [6] => , [7] => 苍 [8] => 鬟 [9] => 素 [10] => 靥 [11] => , [12] => 盈 [13] => 盈 [14] => 瞰 [15] => 流 [16] => 水 [17] => 。 [18] => 断 [19] => 魂 [20] => 十 [21] => 里 [22] => 。 [23] => 叹 [24] => 绀 [25] => 缕 [26] => 飘 [27] => 零 [28] => , [29] => 难 [30] => 系 [31] => 离 [32] => 思 [33] => 。 [34] => 故 [35] => 山 [36] => 岁 [37] => 晚 [38] => 谁 [39] => 堪 [40] => 寄 [41] => 。 [42] => 琅 [43] => 玕 [44] => 聊 [45] => 自 [46] => 倚 [47] => 。 [48] => 谩 [49] => 记 [50] => 我 [51] => 、 [52] => 绿 [53] => 蓑 [54] => 冲 [55] => 雪 [56] => , [57] => 孤 [58] => 舟 [59] => 寒 [60] => 浪 [61] => 里 [62] => 。 [63] => < [64] => / [65] => p [66] => > [67] => < [68] => p [69] => > [70] => 三 [71] => 花 [72] => 两 [73] => 蕊 [74] => 破 [75] => 蒙 [76] => 茸 [77] => , [78] => 依 [79] => 依 [80] => 似 [81] => 有 [82] => 恨 [83] => , [84] => 明 [85] => 珠 [86] => 轻 [87] => 委 [88] => 。 [89] => 云 [90] => 卧 [91] => 稳 [92] => , [93] => 蓝 [94] => 衣 [95] => 正 [96] => 、 [97] => 护 [98] => 春 [99] => 憔 [100] => 悴 [101] => 。 [102] => 罗 [103] => 浮 [104] => 梦 [105] => 、 [106] => 半 [107] => 蟾 [108] => 挂 [109] => 晓 [110] => , [111] => 幺 [112] => 凤 [113] => 冷 [114] => 、 [115] => 山 [116] => 中 [117] => 人 [118] => 乍 [119] => 起 [120] => 。 [121] => 又 [122] => 唤 [123] => 取 [124] => 、 [125] => 玉 [126] => 奴 [127] => 归 [128] => 去 [129] => , [130] => 余 [131] => 香 [132] => 空 [133] => 翠 [134] => 被 [135] => 。 [136] => < [137] => / [138] => p [139] => > ) Array ( [0] => 花 [1] => 犯 [2] => · [3] => 苔 [4] => 梅 )
宋代·王沂孙的简介
王沂孙,字圣与,号碧山、中仙、玉笥山人。会稽(今浙江绍兴)人,年辈大约与张炎相仿,入元后曾任庆元路学正。有《花外集》,又名《碧山乐府》。
...〔► 王沂孙的诗(6篇)〕