Array ( [0] => < [1] => p [2] => > [3] => 明 [4] => 月 [5] => 茫 [6] => 茫 [7] => , [8] => 夜 [9] => 来 [10] => 应 [11] => 照 [12] => 南 [13] => 桥 [14] => 路 [15] => 。 [16] => 梦 [17] => 游 [18] => 熟 [19] => 处 [20] => 。 [21] => 一 [22] => 枕 [23] => 啼 [24] => 秋 [25] => 雨 [26] => 。 [27] => < [28] => / [29] => p [30] => > [31] => < [32] => p [33] => > [34] => 可 [35] => 惜 [36] => 人 [37] => 生 [38] => , [39] => 不 [40] => 向 [41] => 吴 [42] => 城 [43] => 住 [44] => 。 [45] => 心 [46] => 期 [47] => 误 [48] => 。 [49] => 雁 [50] => 将 [51] => 秋 [52] => 去 [53] => 。 [54] => 天 [55] => 远 [56] => 青 [57] => 山 [58] => 暮 [59] => 。 [60] => < [61] => / [62] => p [63] => > ) Array ( [0] => 点 [1] => 绛 [2] => 唇 [3] => · [4] => 有 [5] => 怀 [6] => 苏 [7] => 州 )
宋代·吴文英的简介
吴文英(约1200~1260),字君特,号梦窗,晚年又号觉翁,四明(今浙江宁波)人。原出翁姓,后出嗣吴氏。与贾似道友善。有《梦窗词集》一部,存词三百四十余首,分四卷本与一卷本。其词作数量丰沃,风格雅致,多酬答、伤时与忆悼之作,号“词中李商隐”。而后世品评却甚有争论。
...〔► 吴文英的诗(46篇)〕