Array ( [0] => < [1] => p [2] => > [3] => 鹍 [4] => 弦 [5] => 且 [6] => 辍 [7] => 弄 [8] => , [9] => 鹤 [10] => 操 [11] => 暂 [12] => 停 [13] => 徽 [14] => 。 [15] => 别 [16] => 有 [17] => 啼 [18] => 乌 [19] => 曲 [20] => , [21] => 东 [22] => 西 [23] => 相 [24] => 背 [25] => 飞 [26] => 。 [27] => < [28] => / [29] => p [30] => > [31] => < [32] => p [33] => > [34] => 倡 [35] => 人 [36] => 怨 [37] => 独 [38] => 守 [39] => , [40] => 荡 [41] => 子 [42] => 游 [43] => 未 [44] => 归 [45] => 。 [46] => 若 [47] => 逢 [48] => 生 [49] => 离 [50] => 唱 [51] => , [52] => 长 [53] => 夜 [54] => 泣 [55] => 罗 [56] => 衣 [57] => 。 [58] => < [59] => / [60] => p [61] => > ) Array ( [0] => 夜 [1] => 听 [2] => 妓 [3] => 赋 [4] => 得 [5] => 乌 [6] => 夜 [7] => 啼 )
南北朝·刘孝绰的简介
(481—539)南朝梁彭城人,本名冉,字孝绰,小字阿士。七岁能文,年十四,代父起草诏诰,号“神童”。梁武帝天监初,起家著作佐郎。后迁尚书水部郎。作诗得武帝嗟赏。累擢秘书丞,廷尉卿。被到洽所劾,免官。位终秘书监。
...〔► 刘孝绰的诗(62篇)〕