Array ( [0] => < [1] => p [2] => > [3] => 玉 [4] => 垒 [5] => 称 [6] => 津 [7] => 润 [8] => , [9] => 金 [10] => 谷 [11] => 咏 [12] => 芳 [13] => 菲 [14] => 。 [15] => 讵 [16] => 匹 [17] => 龙 [18] => 楼 [19] => 下 [20] => , [21] => 素 [22] => 蕊 [23] => 映 [24] => 华 [25] => 扉 [26] => 。 [27] => < [28] => / [29] => p [30] => > [31] => < [32] => p [33] => > [34] => 杂 [35] => 雨 [36] => 疑 [37] => 霰 [38] => 落 [39] => , [40] => 因 [41] => 风 [42] => 似 [43] => 蝶 [44] => 飞 [45] => 。 [46] => 岂 [47] => 不 [48] => 怜 [49] => 飘 [50] => 坠 [51] => , [52] => 愿 [53] => 入 [54] => 九 [55] => 重 [56] => 闱 [57] => 。 [58] => < [59] => / [60] => p [61] => > ) Array ( [0] => 于 [1] => 座 [2] => 应 [3] => 令 [4] => 咏 [5] => 梨 [6] => 花 [7] => 诗 )
南北朝·刘孝绰的简介
(481—539)南朝梁彭城人,本名冉,字孝绰,小字阿士。七岁能文,年十四,代父起草诏诰,号“神童”。梁武帝天监初,起家著作佐郎。后迁尚书水部郎。作诗得武帝嗟赏。累擢秘书丞,廷尉卿。被到洽所劾,免官。位终秘书监。
...〔► 刘孝绰的诗(62篇)〕