Array ( [0] => < [1] => p [2] => > [3] => 汇 [4] => 泽 [5] => 良 [6] => 孔 [7] => 殷 [8] => , [9] => 分 [10] => 区 [11] => 屏 [12] => 中 [13] => 县 [14] => 。 [15] => 蹑 [16] => 跨 [17] => 兼 [18] => 流 [19] => 采 [20] => , [21] => 襟 [22] => 喉 [23] => 迩 [24] => 封 [25] => 甸 [26] => 。 [27] => < [28] => / [29] => p [30] => > [31] => < [32] => p [33] => > [34] => 吾 [35] => 王 [36] => 奄 [37] => 丰 [38] => 毕 [39] => , [40] => 析 [41] => 圭 [42] => 承 [43] => 羽 [44] => 传 [45] => 。 [46] => 不 [47] => 资 [48] => 鲁 [49] => 俗 [50] => 移 [51] => , [52] => 何 [53] => 待 [54] => 齐 [55] => 风 [56] => 变 [57] => 。 [58] => < [59] => / [60] => p [61] => > [62] => < [63] => p [64] => > [65] => 东 [66] => 山 [67] => 富 [68] => 游 [69] => 士 [70] => , [71] => 北 [72] => 土 [73] => 无 [74] => 遗 [75] => 彦 [76] => 。 [77] => 一 [78] => 言 [79] => 白 [80] => 璧 [81] => 轻 [82] => , [83] => 片 [84] => 善 [85] => 黄 [86] => 金 [87] => 贱 [88] => 。 [89] => < [90] => / [91] => p [92] => > [93] => < [94] => p [95] => > [96] => 馀 [97] => 辰 [98] => 属 [99] => 上 [100] => 巳 [101] => , [102] => 清 [103] => 祓 [104] => 追 [105] => 前 [106] => 谚 [107] => 。 [108] => 持 [109] => 此 [110] => 阳 [111] => 濑 [112] => 游 [113] => , [114] => 复 [115] => 展 [116] => 城 [117] => 隅 [118] => 宴 [119] => 。 [120] => < [121] => / [122] => p [123] => > [124] => < [125] => p [126] => > [127] => 芳 [128] => 洲 [129] => 亘 [130] => 千 [131] => 里 [132] => , [133] => 远 [134] => 近 [135] => 风 [136] => 光 [137] => 扇 [138] => 。 [139] => 方 [140] => 欢 [141] => 厚 [142] => 德 [143] => 重 [144] => , [145] => 谁 [146] => 言 [147] => 簿 [148] => 游 [149] => 倦 [150] => 。 [151] => < [152] => / [153] => p [154] => > ) Array ( [0] => 三 [1] => 日 [2] => 侍 [3] => 安 [4] => 成 [5] => 王 [6] => 曲 [7] => 水 [8] => 宴 [9] => 诗 )
南北朝·刘孝绰的简介
(481—539)南朝梁彭城人,本名冉,字孝绰,小字阿士。七岁能文,年十四,代父起草诏诰,号“神童”。梁武帝天监初,起家著作佐郎。后迁尚书水部郎。作诗得武帝嗟赏。累擢秘书丞,廷尉卿。被到洽所劾,免官。位终秘书监。
...〔► 刘孝绰的诗(62篇)〕