Array ( [0] => < [1] => p [2] => > [3] => 吾 [4] => 登 [5] => 阳 [6] => 台 [7] => 上 [8] => , [9] => 非 [10] => 梦 [11] => 高 [12] => 唐 [13] => 客 [14] => 。 [15] => 回 [16] => 首 [17] => 望 [18] => 长 [19] => 安 [20] => , [21] => 千 [22] => 里 [23] => 怀 [24] => 三 [25] => 益 [26] => 。 [27] => < [28] => / [29] => p [30] => > [31] => < [32] => p [33] => > [34] => 顾 [35] => 惟 [36] => 惭 [37] => 入 [38] => 楚 [39] => , [40] => 降 [41] => 私 [42] => 等 [43] => 申 [44] => 白 [45] => 。 [46] => 西 [47] => 沮 [48] => 水 [49] => 潦 [50] => 收 [51] => , [52] => 昭 [53] => 丘 [54] => 霜 [55] => 露 [56] => 积 [57] => 。 [58] => < [59] => / [60] => p [61] => > [62] => < [63] => p [64] => > [65] => 龙 [66] => 门 [67] => 不 [68] => 可 [69] => 见 [70] => , [71] => 空 [72] => 慕 [73] => 凌 [74] => 寒 [75] => 柏 [76] => 。 [77] => < [78] => / [79] => p [80] => > ) Array ( [0] => 登 [1] => 阳 [2] => 云 [3] => 楼 [4] => 诗 )
南北朝·刘孝绰的简介
(481—539)南朝梁彭城人,本名冉,字孝绰,小字阿士。七岁能文,年十四,代父起草诏诰,号“神童”。梁武帝天监初,起家著作佐郎。后迁尚书水部郎。作诗得武帝嗟赏。累擢秘书丞,廷尉卿。被到洽所劾,免官。位终秘书监。
...〔► 刘孝绰的诗(62篇)〕