Array ( [0] => < [1] => p [2] => > [3] => 卧 [4] => 久 [5] => 疑 [6] => 妆 [7] => 脱 [8] => , [9] => 镜 [10] => 中 [11] => 私 [12] => 自 [13] => 看 [14] => 。 [15] => 薄 [16] => 黛 [17] => 销 [18] => 将 [19] => 尽 [20] => , [21] => 凝 [22] => 朱 [23] => 半 [24] => 有 [25] => 残 [26] => 。 [27] => < [28] => / [29] => p [30] => > [31] => < [32] => p [33] => > [34] => 垂 [35] => 钗 [36] => 绕 [37] => 落 [38] => 鬓 [39] => , [40] => 微 [41] => 汗 [42] => 染 [43] => 轻 [44] => 纨 [45] => 。 [46] => 同 [47] => 羞 [48] => 不 [49] => 相 [50] => 难 [51] => , [52] => 对 [53] => 笑 [54] => 更 [55] => 成 [56] => 欢 [57] => 。 [58] => < [59] => / [60] => p [61] => > [62] => < [63] => p [64] => > [65] => 妾 [66] => 心 [67] => 君 [68] => 自 [69] => 解 [70] => , [71] => 挂 [72] => 玉 [73] => 且 [74] => 留 [75] => 冠 [76] => 。 [77] => < [78] => / [79] => p [80] => > ) Array ( [0] => 爱 [1] => 姬 [2] => 赠 [3] => 主 [4] => 人 [5] => 诗 )
南北朝·刘孝绰的简介
(481—539)南朝梁彭城人,本名冉,字孝绰,小字阿士。七岁能文,年十四,代父起草诏诰,号“神童”。梁武帝天监初,起家著作佐郎。后迁尚书水部郎。作诗得武帝嗟赏。累擢秘书丞,廷尉卿。被到洽所劾,免官。位终秘书监。
...〔► 刘孝绰的诗(62篇)〕