Array ( [0] => < [1] => p [2] => > [3] => 鼓 [4] => 宗 [5] => 式 [6] => 训 [7] => , [8] => 成 [9] => 均 [10] => 戒 [11] => 典 [12] => 。 [13] => 将 [14] => 弘 [15] => 四 [16] => 术 [17] => , [18] => 且 [19] => 陈 [20] => 三 [21] => 善 [22] => 。 [23] => 周 [24] => 胶 [25] => 聿 [26] => 建 [27] => , [28] => 虞 [29] => 庠 [30] => 载 [31] => 阐 [32] => 。 [33] => < [34] => / [35] => p [36] => > [37] => < [38] => p [39] => > [40] => 博 [41] => 习 [42] => 方 [43] => 亲 [44] => , [45] => 离 [46] => 经 [47] => 向 [48] => 辩 [49] => 。 [50] => < [51] => / [52] => p [53] => > ) Array ( [0] => 释 [1] => 奠 [2] => 应 [3] => 令 [4] => 诗 [5] => [6] => 其 [7] => 三 )
南北朝·陆倕的简介
(470—526)南朝梁吴郡吴人,字佐公。陆慧晓子。少勤学,善属文。杜绝往来,昼夜读书数岁。年十七,举州秀才。与兄陆僚、陆任并有美名,时称三陆。与沈约、谢朓等共为齐竟陵王萧子良西邸八友。梁武帝天监初,为右军安成王主簿。武帝爱其才,命撰《新漏刻铭》、《石阙铭记》。累迁扬州大中正,太常卿。有文集。
...〔► 陆倕的诗(9篇)〕