Array ( [0] => < [1] => p [2] => > [3] => 硕 [4] => 学 [5] => 如 [6] => 市 [7] => , [8] => 高 [9] => 生 [10] => 间 [11] => 出 [12] => 。 [13] => 济 [14] => 济 [15] => 横 [16] => 经 [17] => , [18] => 祁 [19] => 祁 [20] => 负 [21] => 帙 [22] => 。 [23] => 文 [24] => 参 [25] => 孔 [26] => 囿 [27] => , [28] => 玄 [29] => 游 [30] => 老 [31] => 室 [32] => 。 [33] => < [34] => / [35] => p [36] => > [37] => < [38] => p [39] => > [40] => 先 [41] => 易 [42] => 后 [43] => 难 [44] => , [45] => 功 [46] => 倍 [47] => 师 [48] => 逸 [49] => 。 [50] => < [51] => / [52] => p [53] => > ) Array ( [0] => 释 [1] => 奠 [2] => 应 [3] => 令 [4] => 诗 [5] => [6] => 其 [7] => 四 )
南北朝·陆倕的简介
(470—526)南朝梁吴郡吴人,字佐公。陆慧晓子。少勤学,善属文。杜绝往来,昼夜读书数岁。年十七,举州秀才。与兄陆僚、陆任并有美名,时称三陆。与沈约、谢朓等共为齐竟陵王萧子良西邸八友。梁武帝天监初,为右军安成王主簿。武帝爱其才,命撰《新漏刻铭》、《石阙铭记》。累迁扬州大中正,太常卿。有文集。
...〔► 陆倕的诗(9篇)〕