Array ( [0] => < [1] => p [2] => > [3] => 鲁 [4] => 连 [5] => 有 [6] => 高 [7] => 趣 [8] => , [9] => 意 [10] => 气 [11] => 本 [12] => 相 [13] => 求 [14] => 。 [15] => 笑 [16] => 罢 [17] => 秦 [18] => 军 [19] => 却 [20] => , [21] => 书 [22] => 成 [23] => 燕 [24] => 将 [25] => 愁 [26] => 。 [27] => < [28] => / [29] => p [30] => > [31] => < [32] => p [33] => > [34] => 聊 [35] => 弃 [36] => 南 [37] => 金 [38] => 赏 [39] => , [40] => 方 [41] => 从 [42] => 沧 [43] => 海 [44] => 游 [45] => 。 [46] => 寄 [47] => 言 [48] => 人 [49] => 世 [50] => 客 [51] => , [52] => 非 [53] => 君 [54] => 能 [55] => 见 [56] => 留 [57] => 。 [58] => < [59] => / [60] => p [61] => > ) Array ( [0] => 咏 [1] => 鲁 [2] => 仲 [3] => 连 [4] => 诗 )
南北朝·阮卓的简介
(531—589)南朝陈陈留尉氏人。幼聪敏,笃志经籍,善谈论,尤工五言诗。性至孝。陈文帝天康初,为新安王府记室参军,奉使招慰交阯。交阯多珍怪之产,卓一无所取,时论称廉。陈后主至德元年,入为德教殿学士。后退居里舍,以文酒自娱。陈亡入隋,途中疾卒。
...〔► 阮卓的诗(6篇)〕