Array ( [0] => < [1] => p [2] => > [3] => 长 [4] => 安 [5] => 驰 [6] => 道 [7] => 上 [8] => , [9] => 钟 [10] => 鸣 [11] => 宫 [12] => 寺 [13] => 开 [14] => 。 [15] => 残 [16] => 云 [17] => 销 [18] => 凤 [19] => 阙 [20] => , [21] => 宿 [22] => 雾 [23] => 敛 [24] => 章 [25] => 台 [26] => 。 [27] => < [28] => / [29] => p [30] => > [31] => < [32] => p [33] => > [34] => 骑 [35] => 转 [36] => 金 [37] => 吾 [38] => 度 [39] => , [40] => 车 [41] => 鸣 [42] => 丞 [43] => 相 [44] => 来 [45] => 。 [46] => 蔼 [47] => 蔼 [48] => 东 [49] => 都 [50] => 晚 [51] => , [52] => 群 [53] => 公 [54] => 驺 [55] => 御 [56] => 回 [57] => 。 [58] => < [59] => / [60] => p [61] => > ) Array ( [0] => 长 [1] => 安 [2] => 道 )
南北朝·阮卓的简介
(531—589)南朝陈陈留尉氏人。幼聪敏,笃志经籍,善谈论,尤工五言诗。性至孝。陈文帝天康初,为新安王府记室参军,奉使招慰交阯。交阯多珍怪之产,卓一无所取,时论称廉。陈后主至德元年,入为德教殿学士。后退居里舍,以文酒自娱。陈亡入隋,途中疾卒。
...〔► 阮卓的诗(6篇)〕