Array ( [0] => < [1] => p [2] => > [3] => 南 [4] => 陌 [5] => 落 [6] => 花 [7] => 移 [8] => , [9] => 蚕 [10] => 妾 [11] => 畏 [12] => 桑 [13] => 萎 [14] => 。 [15] => 逐 [16] => 便 [17] => 牵 [18] => 低 [19] => 叶 [20] => , [21] => 争 [22] => 多 [23] => 避 [24] => 小 [25] => 枝 [26] => 。 [27] => < [28] => / [29] => p [30] => > [31] => < [32] => p [33] => > [34] => 摘 [35] => 驶 [36] => 笼 [37] => 行 [38] => 满 [39] => , [40] => 攀 [41] => 高 [42] => 腕 [43] => 欲 [44] => 疲 [45] => 。 [46] => 看 [47] => 金 [48] => 怯 [49] => 举 [50] => 意 [51] => , [52] => 求 [53] => 心 [54] => 自 [55] => 可 [56] => 知 [57] => 。 [58] => < [59] => / [60] => p [61] => > ) Array ( [0] => 采 [1] => 桑 )
南北朝·沈君攸的简介
沈君攸,一作沈君游,吴兴(今属浙江)人。后梁时官至散骑常侍。博学,善文辞,尤工诗。今存五、七、杂言诗计十首,长于写景,音律和谐。其《采莲曲》、《赋得临水》、《同陆廷尉惊早蝉》诗已逼似唐人五律;《薄暮动弦歌》、《桂楫泛河中》更露七言排律端倪。原有文集十三卷,已佚。
...〔► 沈君攸的诗(10篇)〕