Array ( [0] => < [1] => p [2] => > [3] => 独 [4] => 酌 [5] => 谣 [6] => 。 [7] => 芳 [8] => 气 [9] => 饶 [10] => 。 [11] => 一 [12] => 倾 [13] => 荡 [14] => 神 [15] => 虑 [16] => 。 [17] => 再 [18] => 酌 [19] => 动 [20] => 神 [21] => 飙 [22] => 。 [23] => 忽 [24] => 逢 [25] => 凤 [26] => 楼 [27] => 下 [28] => 。 [29] => 非 [30] => 待 [31] => 鸾 [32] => 弦 [33] => 招 [34] => 。 [35] => < [36] => / [37] => p [38] => > [39] => < [40] => p [41] => > [42] => 窗 [43] => 明 [44] => 影 [45] => 乘 [46] => 入 [47] => 。 [48] => 人 [49] => 来 [50] => 香 [51] => 逆 [52] => 飘 [53] => 。 [54] => 杯 [55] => 随 [56] => 转 [57] => 态 [58] => 尽 [59] => 。 [60] => 钏 [61] => 逐 [62] => 画 [63] => 杯 [64] => 摇 [65] => 。 [66] => < [67] => / [68] => p [69] => > [70] => < [71] => p [72] => > [73] => 桂 [74] => 宫 [75] => 非 [76] => 蜀 [77] => 郡 [78] => 。 [79] => 当 [80] => 垆 [81] => 也 [82] => 至 [83] => 宵 [84] => 。 [85] => < [86] => / [87] => p [88] => > ) Array ( [0] => 独 [1] => 酌 [2] => 谣 )
南北朝·陆瑜的简介
陈吴郡吴人,字干玉。陆琰弟。少笃学,美词藻。曾师事周弘正学《老子》、《庄子》,又从僧滔受《成实论》。州举秀才,为安成王行参军,迁东宫学士。宣帝太建中,累迁太子洗马、中舍人。奉皇太子命抄撰子集,未就而卒,年四十四。
...〔► 陆瑜的诗(3篇)〕