Array ( [0] => < [1] => p [2] => > [3] => 帘 [4] => 间 [5] => 月 [6] => 色 [7] => 度 [8] => , [9] => 烛 [10] => 定 [11] => 妓 [12] => 成 [13] => 行 [14] => 。 [15] => 回 [16] => 身 [17] => 钏 [18] => 玉 [19] => 动 [20] => , [21] => 顿 [22] => 履 [23] => 佩 [24] => 珠 [25] => 鸣 [26] => 。 [27] => < [28] => / [29] => p [30] => > [31] => < [32] => p [33] => > [34] => 低 [35] => 衫 [36] => 拂 [37] => 鬟 [38] => 影 [39] => , [40] => 举 [41] => 扇 [42] => 起 [43] => 歌 [44] => 声 [45] => 。 [46] => 匣 [47] => 中 [48] => 曲 [49] => 犹 [50] => 奏 [51] => , [52] => 掌 [53] => 上 [54] => 体 [55] => 应 [56] => 轻 [57] => 。 [58] => < [59] => / [60] => p [61] => > ) Array ( [0] => 待 [1] => 夜 [2] => 出 [3] => 妓 [4] => 诗 )
南北朝·沈君攸的简介
沈君攸,一作沈君游,吴兴(今属浙江)人。后梁时官至散骑常侍。博学,善文辞,尤工诗。今存五、七、杂言诗计十首,长于写景,音律和谐。其《采莲曲》、《赋得临水》、《同陆廷尉惊早蝉》诗已逼似唐人五律;《薄暮动弦歌》、《桂楫泛河中》更露七言排律端倪。原有文集十三卷,已佚。
...〔► 沈君攸的诗(10篇)〕