Array ( [0] => < [1] => p [2] => > [3] => 日 [4] => 暮 [5] => 野 [6] => 风 [7] => 生 [8] => , [9] => 林 [10] => 蝉 [11] => 候 [12] => 节 [13] => 鸣 [14] => 。 [15] => 望 [16] => 枝 [17] => 疑 [18] => 数 [19] => 处 [20] => , [21] => 寻 [22] => 空 [23] => 定 [24] => 一 [25] => 声 [26] => 。 [27] => < [28] => / [29] => p [30] => > [31] => < [32] => p [33] => > [34] => 地 [35] => 幽 [36] => 吟 [37] => 不 [38] => 断 [39] => , [40] => 叶 [41] => 动 [42] => 噪 [43] => 群 [44] => 惊 [45] => 。 [46] => 独 [47] => 有 [48] => 河 [49] => 阳 [50] => 令 [51] => , [52] => 偏 [53] => 嫌 [54] => 秋 [55] => 翅 [56] => 轻 [57] => 。 [58] => < [59] => / [60] => p [61] => > ) Array ( [0] => 同 [1] => 陆 [2] => 廷 [3] => 尉 [4] => 惊 [5] => 早 [6] => 蝉 [7] => 诗 )
南北朝·沈君攸的简介
沈君攸,一作沈君游,吴兴(今属浙江)人。后梁时官至散骑常侍。博学,善文辞,尤工诗。今存五、七、杂言诗计十首,长于写景,音律和谐。其《采莲曲》、《赋得临水》、《同陆廷尉惊早蝉》诗已逼似唐人五律;《薄暮动弦歌》、《桂楫泛河中》更露七言排律端倪。原有文集十三卷,已佚。
...〔► 沈君攸的诗(10篇)〕