Array ( [0] => < [1] => p [2] => > [3] => 开 [4] => 筵 [5] => 临 [6] => 桂 [7] => 水 [8] => , [9] => 携 [10] => 手 [11] => 望 [12] => 桃 [13] => 源 [14] => 。 [15] => 花 [16] => 落 [17] => 圆 [18] => 文 [19] => 出 [20] => , [21] => 风 [22] => 急 [23] => 细 [24] => 流 [25] => 翻 [26] => 。 [27] => < [28] => / [29] => p [30] => > [31] => < [32] => p [33] => > [34] => 光 [35] => 浮 [36] => 动 [37] => 岸 [38] => 影 [39] => , [40] => 浪 [41] => 息 [42] => 累 [43] => 沙 [44] => 痕 [45] => 。 [46] => 沧 [47] => 波 [48] => 自 [49] => 可 [50] => 悦 [51] => , [52] => 濯 [53] => 缨 [54] => 何 [55] => 用 [56] => 论 [57] => 。 [58] => < [59] => / [60] => p [61] => > ) Array ( [0] => 赋 [1] => 得 [2] => 临 [3] => 水 [4] => 诗 )
南北朝·沈君攸的简介
沈君攸,一作沈君游,吴兴(今属浙江)人。后梁时官至散骑常侍。博学,善文辞,尤工诗。今存五、七、杂言诗计十首,长于写景,音律和谐。其《采莲曲》、《赋得临水》、《同陆廷尉惊早蝉》诗已逼似唐人五律;《薄暮动弦歌》、《桂楫泛河中》更露七言排律端倪。原有文集十三卷,已佚。
...〔► 沈君攸的诗(10篇)〕