Array ( [0] => < [1] => p [2] => > [3] => 迅 [4] => 矣 [5] => 百 [6] => 龄 [7] => , [8] => 绵 [9] => 兹 [10] => 六 [11] => 入 [12] => 。 [13] => 出 [14] => 没 [15] => 昏 [16] => 疑 [17] => , [18] => 兴 [19] => 君 [20] => 爱 [21] => 习 [22] => 。 [23] => 总 [24] => 总 [25] => 予 [26] => 求 [27] => , [28] => 营 [29] => 营 [30] => 尔 [31] => 给 [32] => 。 [33] => < [34] => / [35] => p [36] => > [37] => < [38] => p [39] => > [40] => 匪 [41] => 德 [42] => 曰 [43] => 归 [44] => , [45] => 唯 [46] => 殃 [47] => 斯 [48] => 集 [49] => 。 [50] => 贪 [51] => 人 [52] => 败 [53] => 类 [54] => , [55] => 无 [56] => 厌 [57] => 自 [58] => 及 [59] => 。 [60] => 昭 [61] => 回 [62] => 不 [63] => 希 [64] => , [65] => 玄 [66] => 墟 [67] => 何 [68] => 泣 [69] => 。 [70] => < [71] => / [72] => p [73] => > ) Array ( [0] => 诃 [1] => 诘 [2] => 四 [3] => 大 [4] => 门 [5] => 诗 )
南北朝·王融的简介
(467—493)南朝齐琅邪临沂人,字元长。王僧达孙。博涉有文才。举秀才,累迁太子舍人。竟陵王萧子良特相友好,为“西邸八友”之一。欲兴家业,上书武帝求自试,迁秘书丞。帝幸芳林园,禊宴朝臣,使融为《曲水诗序》,文藻富丽,当世称之。后子良复奉融为宁朔将军、军主。及武帝病笃,融欲矫诏立子良,事败,郁林王即位,收狱赐死。融文辞捷速,为永明体代表作家。今存《王宁朔集》辑本。
...〔► 王融的诗(90篇)〕