Array ( [0] => < [1] => p [2] => > [3] => 两 [4] => 头 [5] => 纤 [6] => 纤 [7] => 绮 [8] => 上 [9] => 纹 [10] => 。 [11] => 半 [12] => 白 [13] => 半 [14] => 黑 [15] => 鹪 [16] => 翔 [17] => 群 [18] => 。 [19] => 腷 [20] => 腷 [21] => 膊 [22] => 々 [23] => 乌 [24] => 迷 [25] => 曛 [26] => 。 [27] => 磊 [28] => 磊 [29] => 落 [30] => 落 [31] => 玉 [32] => 石 [33] => 分 [34] => 。 [35] => < [36] => / [37] => p [38] => > ) Array ( [0] => 奉 [1] => 和 [2] => 纤 [3] => 纤 [4] => 诗 )
南北朝·王融的简介
(467—493)南朝齐琅邪临沂人,字元长。王僧达孙。博涉有文才。举秀才,累迁太子舍人。竟陵王萧子良特相友好,为“西邸八友”之一。欲兴家业,上书武帝求自试,迁秘书丞。帝幸芳林园,禊宴朝臣,使融为《曲水诗序》,文藻富丽,当世称之。后子良复奉融为宁朔将军、军主。及武帝病笃,融欲矫诏立子良,事败,郁林王即位,收狱赐死。融文辞捷速,为永明体代表作家。今存《王宁朔集》辑本。
...〔► 王融的诗(90篇)〕