Array ( [0] => < [1] => p [2] => > [3] => 沈 [4] => 情 [5] => 发 [6] => 遐 [7] => 虑 [8] => , [9] => 纡 [10] => 郁 [11] => 怀 [12] => 所 [13] => 思 [14] => 。 [15] => 仿 [16] => 佛 [17] => 闻 [18] => 箫 [19] => 管 [20] => , [21] => 鸣 [22] => 凤 [23] => 接 [24] => 嬴 [25] => 姬 [26] => 。 [27] => < [28] => / [29] => p [30] => > [31] => < [32] => p [33] => > [34] => 联 [35] => 绵 [36] => 共 [37] => 云 [38] => 翼 [39] => , [40] => 燕 [41] => 婉 [42] => 相 [43] => 携 [44] => 持 [45] => 。 [46] => 寄 [47] => 言 [48] => 芳 [49] => 华 [50] => 士 [51] => , [52] => 宠 [53] => 利 [54] => 不 [55] => 常 [56] => 期 [57] => 。 [58] => < [59] => / [60] => p [61] => > [62] => < [63] => p [64] => > [65] => 泾 [66] => 渭 [67] => 分 [68] => 清 [69] => 浊 [70] => , [71] => 视 [72] => 彼 [73] => 谷 [74] => 风 [75] => 诗 [76] => 。 [77] => < [78] => / [79] => p [80] => > ) Array ( [0] => 学 [1] => 阮 [2] => 步 [3] => 兵 [4] => 体 [5] => 诗 )
南北朝·王素的简介
(418—471)南朝宋琅邪临沂人,字休业。少有志行。初为庐陵国侍郎。母卒,隐居不仕。颇营田园之资。好文义,不以人俗累怀。宋孝建、大明、泰始中累辟不就。山中有蚿虫,鸣声清长,听之使人不厌,而其形甚丑,乃为《蚿赋》以自况。
...〔► 王素的诗(1篇)〕