Array ( [0] => < [1] => p [2] => > [3] => 迢 [4] => 递 [5] => 巫 [6] => 山 [7] => 竦 [8] => , [9] => 远 [10] => 天 [11] => 新 [12] => 霁 [13] => 时 [14] => 。 [15] => 树 [16] => 交 [17] => 凉 [18] => 去 [19] => 远 [20] => , [21] => 草 [22] => 合 [23] => 影 [24] => 开 [25] => 迟 [26] => 。 [27] => < [28] => / [29] => p [30] => > [31] => < [32] => p [33] => > [34] => 谷 [35] => 深 [36] => 流 [37] => 响 [38] => 咽 [39] => , [40] => 峡 [41] => 近 [42] => 猿 [43] => 声 [44] => 悲 [45] => 。 [46] => 只 [47] => 言 [48] => 云 [49] => 雨 [50] => 状 [51] => , [52] => 自 [53] => 有 [54] => 神 [55] => 仙 [56] => 期 [57] => 。 [58] => < [59] => / [60] => p [61] => > ) Array ( [0] => 赋 [1] => 得 [2] => 巫 [3] => 山 [4] => 高 [5] => 诗 )
南北朝·王泰的简介
南朝梁琅邪临沂人,字仲通,小字炬。王慈子。起家为齐著作郎。入梁,为秘书丞。先是,齐东昏侯永元末,后宫火,延烧秘书,图书散乱殆尽。泰表请校定缮写,梁武帝从之。历中书侍郎,掌吏部,不为贵贱请属易意,天下称平。转吏部尚书。官至左骁骑将军。清静好学,善诗文,为梁武帝、沈约赞赏。卒年四十五。
...〔► 王泰的诗(1篇)〕