Array ( [0] => < [1] => p [2] => > [3] => 思 [4] => 妇 [5] => 临 [6] => 高 [7] => 台 [8] => , [9] => 长 [10] => 想 [11] => 凭 [12] => 华 [13] => 轩 [14] => 。 [15] => 弄 [16] => 弦 [17] => 不 [18] => 成 [19] => 曲 [20] => , [21] => 哀 [22] => 歌 [23] => 送 [24] => 苦 [25] => 言 [26] => 。 [27] => < [28] => / [29] => p [30] => > [31] => < [32] => p [33] => > [34] => 箕 [35] => 帚 [36] => 留 [37] => 江 [38] => 介 [39] => , [40] => 良 [41] => 人 [42] => 处 [43] => 雁 [44] => 门 [45] => 。 [46] => 讵 [47] => 忆 [48] => 无 [49] => 衣 [50] => 苦 [51] => , [52] => 但 [53] => 知 [54] => 狐 [55] => 白 [56] => 温 [57] => 。 [58] => < [59] => / [60] => p [61] => > [62] => < [63] => p [64] => > [65] => 日 [66] => 暗 [67] => 牛 [68] => 羊 [69] => 下 [70] => , [71] => 野 [72] => 雀 [73] => 满 [74] => 空 [75] => 园 [76] => 。 [77] => 孟 [78] => 冬 [79] => 寒 [80] => 风 [81] => 起 [82] => , [83] => 东 [84] => 壁 [85] => 正 [86] => 中 [87] => 昏 [88] => 。 [89] => < [90] => / [91] => p [92] => > [93] => < [94] => p [95] => > [96] => 朱 [97] => 火 [98] => 独 [99] => 照 [100] => 人 [101] => , [102] => 抱 [103] => 景 [104] => 自 [105] => 愁 [106] => 怨 [107] => 。 [108] => 谁 [109] => 知 [110] => 心 [111] => 思 [112] => 乱 [113] => , [114] => 所 [115] => 思 [116] => 不 [117] => 可 [118] => 论 [119] => 。 [120] => < [121] => / [122] => p [123] => > ) Array ( [0] => 杂 [1] => 诗 [2] => 二 [3] => 首 [4] => [5] => 其 [6] => 二 )
南北朝·王微的简介
(415—453)南朝宋琅邪临沂人,字景玄。王弘侄。善属文,能书画,兼解音律、医方、阴阳术数。初为始兴王刘浚友。微素无宦情,江湛举为吏部郎,不就。与何偃书,深言尘外之适。常住门屋一间,寻书玩古,终日端坐,床席皆生尘埃,惟坐处独净。弟有疾,微躬自处疗,以服药失度卒。深自咎恨,发病不复自疗,弟卒后四旬亦终。
...〔► 王微的诗(5篇)〕