Array ( [0] => < [1] => p [2] => > [3] => 新 [4] => 妆 [5] => 本 [6] => 绝 [7] => 世 [8] => , [9] => 妙 [10] => 舞 [11] => 亦 [12] => 如 [13] => 仙 [14] => 。 [15] => 倾 [16] => 腰 [17] => 逐 [18] => 韵 [19] => 管 [20] => , [21] => 敛 [22] => 色 [23] => 听 [24] => 张 [25] => 弦 [26] => 。 [27] => < [28] => / [29] => p [30] => > [31] => < [32] => p [33] => > [34] => 袖 [35] => 轻 [36] => 风 [37] => 吻 [38] => 入 [39] => , [40] => 钗 [41] => 重 [42] => 步 [43] => 难 [44] => 前 [45] => 。 [46] => 笑 [47] => 态 [48] => 千 [49] => 金 [50] => 动 [51] => , [52] => 衣 [53] => 香 [54] => 十 [55] => 里 [56] => 传 [57] => 。 [58] => < [59] => / [60] => p [61] => > [62] => < [63] => p [64] => > [65] => 将 [66] => 持 [67] => 比 [68] => 飞 [69] => 燕 [70] => , [71] => 定 [72] => 当 [73] => 谁 [74] => 可 [75] => 怜 [76] => 。 [77] => < [78] => / [79] => p [80] => > ) Array ( [0] => 应 [1] => 令 [2] => 咏 [3] => 舞 [4] => 诗 )
南北朝·王训的简介
南朝梁琅邪临沂人,字怀范。王暕子。幼聪警,有识量。年十六,召见文德殿,应对爽彻。补国子生,射策高第,除秘书郎。累迁秘书丞、侍中。文章为后进领袖。年二十六卒。
...〔► 王训的诗(5篇)〕