Array ( [0] => < [1] => p [2] => > [3] => 天 [4] => 马 [5] => 汗 [6] => 如 [7] => 红 [8] => , [9] => 鸣 [10] => 鞭 [11] => 度 [12] => 九 [13] => 嵏 [14] => 。 [15] => 歌 [16] => 伤 [17] => 城 [18] => 下 [19] => 冻 [20] => , [21] => 嘶 [22] => 依 [23] => 北 [24] => 地 [25] => 风 [26] => 。 [27] => < [28] => / [29] => p [30] => > [31] => < [32] => p [33] => > [34] => 笳 [35] => 寒 [36] => 芳 [37] => 树 [38] => 歇 [39] => , [40] => 笛 [41] => 怨 [42] => 柳 [43] => 枝 [44] => 空 [45] => 。 [46] => 横 [47] => 行 [48] => 意 [49] => 未 [50] => 已 [51] => , [52] => 羞 [53] => 住 [54] => 毂 [55] => 车 [56] => 中 [57] => 。 [58] => < [59] => / [60] => p [61] => > ) Array ( [0] => 紫 [1] => 骝 [2] => 马 )
南北朝·陈暄的简介
南朝陈义兴国山人。陈昕少弟。学无师受,文才俊逸。嗜酒。陈后主在东宫,引为学士,及即位,迁通直散骑常侍。常入禁中陪侍游宴,谓为狎客。以俳优自居,后主甚亲昵而轻侮之。尝倒悬于梁,临之以刃,限以时刻,命使作赋。后傲弄转甚,发悸而死。
...〔► 陈暄的诗(4篇)〕