Array ( [0] => < [1] => p [2] => > [3] => 都 [4] => 尉 [5] => 出 [6] => 祁 [7] => 连 [8] => , [9] => 雨 [10] => 雪 [11] => 满 [12] => 鸡 [13] => 田 [14] => 。 [15] => 雕 [16] => 陵 [17] => 持 [18] => 抵 [19] => 鹊 [20] => , [21] => 属 [22] => 国 [23] => 用 [24] => 和 [25] => 毡 [26] => 。 [27] => < [28] => / [29] => p [30] => > [31] => < [32] => p [33] => > [34] => 冰 [35] => 合 [36] => 军 [37] => 应 [38] => 渡 [39] => , [40] => 楼 [41] => 寒 [42] => 烽 [43] => 未 [44] => 然 [45] => 。 [46] => 花 [47] => 迷 [48] => 差 [49] => 未 [50] => 著 [51] => , [52] => 疏 [53] => 勒 [54] => 复 [55] => 经 [56] => 年 [57] => 。 [58] => < [59] => / [60] => p [61] => > ) Array ( [0] => 雨 [1] => 雪 [2] => 曲 )
南北朝·陈暄的简介
南朝陈义兴国山人。陈昕少弟。学无师受,文才俊逸。嗜酒。陈后主在东宫,引为学士,及即位,迁通直散骑常侍。常入禁中陪侍游宴,谓为狎客。以俳优自居,后主甚亲昵而轻侮之。尝倒悬于梁,临之以刃,限以时刻,命使作赋。后傲弄转甚,发悸而死。
...〔► 陈暄的诗(4篇)〕