Array ( [0] => < [1] => p [2] => > [3] => 曾 [4] => 子 [5] => 之 [6] => 妻 [7] => 之 [8] => 市 [9] => , [10] => 其 [11] => 子 [12] => 随 [13] => 之 [14] => 而 [15] => 泣 [16] => 。 [17] => 其 [18] => 母 [19] => 曰 [20] => : [21] => “ [22] => 女 [23] => 还 [24] => , [25] => 顾 [26] => 反 [27] => 为 [28] => 女 [29] => 杀 [30] => 彘 [31] => 。 [32] => ” [33] => 妻 [34] => 适 [35] => 市 [36] => 来 [37] => , [38] => 曾 [39] => 子 [40] => 欲 [41] => 捕 [42] => 彘 [43] => 杀 [44] => 之 [45] => 。 [46] => 妻 [47] => 止 [48] => 之 [49] => 曰 [50] => : [51] => “ [52] => 特 [53] => 与 [54] => 婴 [55] => 儿 [56] => 戏 [57] => 耳 [58] => 。 [59] => ” [60] => 曾 [61] => 子 [62] => 曰 [63] => : [64] => “ [65] => 婴 [66] => 儿 [67] => 非 [68] => 与 [69] => 戏 [70] => 也 [71] => 。 [72] => 婴 [73] => 儿 [74] => 非 [75] => 有 [76] => 知 [77] => 也 [78] => , [79] => 待 [80] => 父 [81] => 母 [82] => 而 [83] => 学 [84] => 者 [85] => 也 [86] => , [87] => 听 [88] => 父 [89] => 母 [90] => 之 [91] => 教 [92] => 。 [93] => 今 [94] => 子 [95] => 欺 [96] => 之 [97] => , [98] => 是 [99] => 教 [100] => 子 [101] => 欺 [102] => 也 [103] => 。 [104] => 母 [105] => 欺 [106] => 子 [107] => , [108] => 子 [109] => 而 [110] => 不 [111] => 信 [112] => 其 [113] => 母 [114] => , [115] => 非 [116] => 所 [117] => 以 [118] => 成 [119] => 教 [120] => 也 [121] => 。 [122] => ” [123] => 遂 [124] => 烹 [125] => 彘 [126] => 也 [127] => 。 [128] => < [129] => / [130] => p [131] => > [132] => < [133] => p [134] => > [135] => ( [136] => 选 [137] => 自 [138] => 《 [139] => 韩 [140] => 非 [141] => 子 [142] => . [143] => 外 [144] => 储 [145] => 说 [146] => 左 [147] => 上 [148] => 》 [149] => ) [150] => < [151] => / [152] => p [153] => > ) Array ( [0] => 曾 [1] => 参 [2] => 烹 [3] => 彘 )
先秦·韩非的简介
韩非子生于周赧王三十五年(约公元前281年),卒于秦王政十四年(公元前233年),韩非为韩国公子(即国君之子),汉族,战国末期韩国人(今河南省新郑)。师从荀子,是中国古代著名的哲学家、思想家,政论家和散文家,法家思想的集大成者,后世称“韩子”或“韩非子”,中国古代著名法家思想的代表人物。
...〔► 韩非的诗(12篇)〕