Array ( [0] => < [1] => p [2] => > [3] => 坤 [4] => 基 [5] => 葩 [6] => 简 [7] => 秀 [8] => , [9] => 乾 [10] => 光 [11] => 流 [12] => 易 [13] => 颖 [14] => 。 [15] => 神 [16] => 理 [17] => 远 [18] => 不 [19] => 疾 [20] => , [21] => 道 [22] => 会 [23] => 无 [24] => 陵 [25] => 骋 [26] => 。 [27] => < [28] => / [29] => p [30] => > [31] => < [32] => p [33] => > [34] => 超 [35] => 超 [36] => 介 [37] => 石 [38] => 人 [39] => , [40] => 握 [41] => 玄 [42] => 揽 [43] => 机 [44] => 领 [45] => 。 [46] => 余 [47] => 生 [48] => 一 [49] => 何 [50] => 散 [51] => , [52] => 分 [53] => 不 [54] => 咨 [55] => 天 [56] => 挺 [57] => 。 [58] => < [59] => / [60] => p [61] => > [62] => < [63] => p [64] => > [65] => 沈 [66] => 无 [67] => 冥 [68] => 到 [69] => 韵 [70] => , [71] => 变 [72] => 不 [73] => 扬 [74] => 蔚 [75] => 炳 [76] => 。 [77] => 冉 [78] => 冉 [79] => 年 [80] => 往 [81] => 逡 [82] => , [83] => 悠 [84] => 悠 [85] => 化 [86] => 期 [87] => 永 [88] => 。 [89] => < [90] => / [91] => p [92] => > [93] => < [94] => p [95] => > [96] => 翘 [97] => 首 [98] => 希 [99] => 玄 [100] => 津 [101] => , [102] => 想 [103] => 登 [104] => 故 [105] => 未 [106] => 正 [107] => 。 [108] => 生 [109] => 途 [110] => 虽 [111] => 十 [112] => 三 [113] => , [114] => 日 [115] => 已 [116] => 造 [117] => 死 [118] => 境 [119] => 。 [120] => < [121] => / [122] => p [123] => > [124] => < [125] => p [126] => > [127] => 愿 [128] => 得 [129] => 无 [130] => 身 [131] => 道 [132] => , [133] => 高 [134] => 栖 [135] => 冲 [136] => 默 [137] => 靖 [138] => 。 [139] => < [140] => / [141] => p [142] => > ) Array ( [0] => 咏 [1] => 怀 [2] => 诗 [3] => 五 [4] => 首 [5] => [6] => 其 [7] => 五 )
魏晋·支遁的简介
支遁(314-366),字道林,世称支公,也称林公,别称支硎,本姓关。陈留(今河南开封市)人,或说河东林虑(今河南林县)人。东晋高僧、佛学家、文学家。他初隐余杭山,25岁出家,曾居支硎山,后于剡县(今浙江省嵊县)沃洲小岭立寺行道,僧众百余。晋哀帝时应诏进京,居东安寺讲道,三年后回剡而卒。他精通佛理,有诗文传世。据文献记载,《神骏图》画的是支遁爱马的故事。
...〔► 支遁的诗(15篇)〕