Array ( [0] => < [1] => p [2] => > [3] => 遐 [4] => 想 [5] => 存 [6] => 玄 [7] => 哉 [8] => , [9] => 冲 [10] => 风 [11] => 一 [12] => 何 [13] => 敞 [14] => 。 [15] => 品 [16] => 物 [17] => 缉 [18] => 荣 [19] => 熙 [20] => , [21] => 生 [22] => 途 [23] => 连 [24] => 惚 [25] => 恍 [26] => 。 [27] => < [28] => / [29] => p [30] => > [31] => < [32] => p [33] => > [34] => 既 [35] => 丧 [36] => 大 [37] => 澄 [38] => 真 [39] => , [40] => 物 [41] => 诱 [42] => 则 [43] => 智 [44] => 荡 [45] => 。 [46] => 昔 [47] => 闻 [48] => 庖 [49] => 丁 [50] => 子 [51] => , [52] => 挥 [53] => 戈 [54] => 在 [55] => 神 [56] => 往 [57] => 。 [58] => < [59] => / [60] => p [61] => > [62] => < [63] => p [64] => > [65] => 苟 [66] => 能 [67] => 嗣 [68] => 冲 [69] => 音 [70] => , [71] => 摄 [72] => 生 [73] => 犹 [74] => 指 [75] => 掌 [76] => 。 [77] => 乘 [78] => 彼 [79] => 来 [80] => 物 [81] => 间 [82] => , [83] => 投 [84] => 此 [85] => 默 [86] => 照 [87] => 朗 [88] => 。 [89] => < [90] => / [91] => p [92] => > [93] => < [94] => p [95] => > [96] => 迈 [97] => 度 [98] => 推 [99] => 卷 [100] => 舒 [101] => , [102] => 忘 [103] => 怀 [104] => 附 [105] => 罔 [106] => 象 [107] => 。 [108] => 交 [109] => 乐 [110] => 盈 [111] => 胸 [112] => 襟 [113] => , [114] => 神 [115] => 会 [116] => 流 [117] => 俯 [118] => 仰 [119] => 。 [120] => < [121] => / [122] => p [123] => > [124] => < [125] => p [126] => > [127] => 大 [128] => 同 [129] => 罗 [130] => 万 [131] => 殊 [132] => , [133] => 蔚 [134] => 若 [135] => 充 [136] => 甸 [137] => 网 [138] => 。 [139] => 寄 [140] => 旅 [141] => 海 [142] => 沤 [143] => 乡 [144] => , [145] => 委 [146] => 化 [147] => 同 [148] => 天 [149] => 壤 [150] => 。 [151] => < [152] => / [153] => p [154] => > ) Array ( [0] => 咏 [1] => 大 [2] => 德 [3] => 诗 )
魏晋·支遁的简介
支遁(314-366),字道林,世称支公,也称林公,别称支硎,本姓关。陈留(今河南开封市)人,或说河东林虑(今河南林县)人。东晋高僧、佛学家、文学家。他初隐余杭山,25岁出家,曾居支硎山,后于剡县(今浙江省嵊县)沃洲小岭立寺行道,僧众百余。晋哀帝时应诏进京,居东安寺讲道,三年后回剡而卒。他精通佛理,有诗文传世。据文献记载,《神骏图》画的是支遁爱马的故事。
...〔► 支遁的诗(15篇)〕