Array ( [0] => < [1] => p [2] => > [3] => 同 [4] => 好 [5] => 齐 [6] => 欢 [7] => 爱 [8] => , [9] => 缠 [10] => 绵 [11] => 一 [12] => 何 [13] => 深 [14] => 。 [15] => 子 [16] => 既 [17] => 识 [18] => 我 [19] => 情 [20] => , [21] => 我 [22] => 亦 [23] => 知 [24] => 子 [25] => 心 [26] => 。 [27] => < [28] => / [29] => p [30] => > [31] => < [32] => p [33] => > [34] => 燕 [35] => 婉 [36] => 历 [37] => 年 [38] => 岁 [39] => , [40] => 和 [41] => 乐 [42] => 如 [43] => 瑟 [44] => 琴 [45] => 。 [46] => 良 [47] => 辰 [48] => 不 [49] => 我 [50] => 俱 [51] => , [52] => 中 [53] => 阔 [54] => 似 [55] => 商 [56] => 参 [57] => 。 [58] => < [59] => / [60] => p [61] => > [62] => < [63] => p [64] => > [65] => 尔 [66] => 隔 [67] => 北 [68] => 山 [69] => 阳 [70] => , [71] => 我 [72] => 分 [73] => 南 [74] => 川 [75] => 阴 [76] => 。 [77] => 嘉 [78] => 会 [79] => 冈 [80] => 克 [81] => 从 [82] => , [83] => 积 [84] => 思 [85] => 安 [86] => 可 [87] => 任 [88] => 。 [89] => < [90] => / [91] => p [92] => > [93] => < [94] => p [95] => > [96] => 目 [97] => 想 [98] => 妍 [99] => 丽 [100] => 姿 [101] => , [102] => 耳 [103] => 存 [104] => 清 [105] => 媚 [106] => 音 [107] => 。 [108] => 修 [109] => 昼 [110] => 兴 [111] => 永 [112] => 念 [113] => , [114] => 遥 [115] => 夜 [116] => 独 [117] => 悲 [118] => 吟 [119] => 。 [120] => < [121] => / [122] => p [123] => > [124] => < [125] => p [126] => > [127] => 逝 [128] => 将 [129] => 寻 [130] => 行 [131] => 役 [132] => , [133] => 言 [134] => 别 [135] => 泣 [136] => 沾 [137] => 襟 [138] => 。 [139] => 愿 [140] => 尔 [141] => 降 [142] => 玉 [143] => 趾 [144] => , [145] => 一 [146] => 顾 [147] => 重 [148] => 千 [149] => 金 [150] => 。 [151] => < [152] => / [153] => p [154] => > ) Array ( [0] => 嘲 [1] => 友 [2] => 人 [3] => 诗 )
魏晋·李充的简介
东晋江夏人,字弘度。幼好刑名之学,善楷书。丞相王导辟为掾,转记室参军。深抑浮华之士,累迁大著作郎。时典籍混乱,充主持整理,删除繁重,开创经史子集四部归类法。官至中书侍郎。撰有《翰林论》、《学箴》等,已佚。
...〔► 李充的诗(3篇)〕