Array ( [0] => < [1] => p [2] => > [3] => 室 [4] => 中 [5] => 是 [6] => 阿 [7] => 谁 [8] => , [9] => 叹 [10] => 息 [11] => 声 [12] => 正 [13] => 悲 [14] => 。 [15] => 叹 [16] => 息 [17] => 亦 [18] => 何 [19] => 为 [20] => , [21] => 但 [22] => 恐 [23] => 大 [24] => 义 [25] => 亏 [26] => 。 [27] => < [28] => / [29] => p [30] => > [31] => < [32] => p [33] => > [34] => 大 [35] => 义 [36] => 同 [37] => 胶 [38] => 漆 [39] => , [40] => 匪 [41] => 石 [42] => 心 [43] => 不 [44] => 移 [45] => 。 [46] => 人 [47] => 谁 [48] => 不 [49] => 虑 [50] => 终 [51] => , [52] => 日 [53] => 月 [54] => 有 [55] => 合 [56] => 离 [57] => 。 [58] => < [59] => / [60] => p [61] => > [62] => < [63] => p [64] => > [65] => 我 [66] => 心 [67] => 子 [68] => 所 [69] => 达 [70] => , [71] => 子 [72] => 心 [73] => 我 [74] => 所 [75] => 知 [76] => 。 [77] => 若 [78] => 能 [79] => 不 [80] => 食 [81] => 言 [82] => , [83] => 与 [84] => 君 [85] => 同 [86] => 所 [87] => 宜 [88] => 。 [89] => < [90] => / [91] => p [92] => > ) Array ( [0] => 与 [1] => 妻 [2] => 李 [3] => 夫 [4] => 人 [5] => 联 [6] => 句 )
魏晋·贾充的简介
贾充(217年—282年),字公闾,平阳襄陵(今山西襄汾东北)人,三国曹魏末期至西晋初期重臣,曹魏豫州刺史贾逵之子。西晋王朝的开国元勋。贾充曾参与镇压淮南二叛和弑杀魏帝曹髦,因此深得司马氏信任。晋朝建立后,转任车骑将军、散骑常侍、尚书仆射,后升任司空、太尉等要职。更封鲁郡公。咸宁末,为使持节、假黄钺、大都督征讨吴国。吴国平定后,增邑八千户。太康三年(282年),贾充去世。西晋朝廷追赠他为太宰,礼官议谥曰荒,司马炎不采纳,改谥为武。有集五卷。
...〔► 贾充的诗(1篇)〕