Array ( [0] => < [1] => p [2] => > [3] => 神 [4] => 州 [5] => 沉 [6] => 陆 [7] => , [8] => 问 [9] => 谁 [10] => 是 [11] => 、 [12] => 一 [13] => 范 [14] => 一 [15] => 韩 [16] => 人 [17] => 物 [18] => 。 [19] => 北 [20] => 望 [21] => 长 [22] => 安 [23] => 应 [24] => 不 [25] => 见 [26] => , [27] => 抛 [28] => 却 [29] => 关 [30] => 西 [31] => 半 [32] => 壁 [33] => 。 [34] => 塞 [35] => 马 [36] => 晨 [37] => 嘶 [38] => , [39] => 胡 [40] => 笳 [41] => 夕 [42] => 引 [43] => , [44] => 赢 [45] => 得 [46] => 头 [47] => 如 [48] => 雪 [49] => 。 [50] => 三 [51] => 秦 [52] => 往 [53] => 事 [54] => , [55] => 只 [56] => 数 [57] => 汉 [58] => 家 [59] => 三 [60] => 杰 [61] => 。 [62] => < [63] => / [64] => p [65] => > [66] => < [67] => p [68] => > [69] => 试 [70] => 看 [71] => 百 [72] => 二 [73] => 山 [74] => 河 [75] => , [76] => 奈 [77] => 君 [78] => 门 [79] => 万 [80] => 里 [81] => , [82] => 六 [83] => 师 [84] => 不 [85] => 发 [86] => 。 [87] => 阃 [88] => 外 [89] => 何 [90] => 人 [91] => , [92] => 回 [93] => 首 [94] => 处 [95] => 、 [96] => 铁 [97] => 骑 [98] => 千 [99] => 群 [100] => 都 [101] => 灭 [102] => 。 [103] => 拜 [104] => 将 [105] => 台 [106] => 欹 [107] => , [108] => 怀 [109] => 贤 [110] => 阁 [111] => 杳 [112] => , [113] => 空 [114] => 指 [115] => 冲 [116] => 冠 [117] => 发 [118] => 。 [119] => 阑 [120] => 干 [121] => 拍 [122] => 遍 [123] => , [124] => 独 [125] => 对 [126] => 中 [127] => 天 [128] => 明 [129] => 月 [130] => 。 [131] => < [132] => / [133] => p [134] => > ) Array ( [0] => 酹 [1] => 江 [2] => 月 [3] => · [4] => 秋 [5] => 夕 [6] => 兴 [7] => 元 [8] => 使 [9] => 院 [10] => 作 [11] => 用 [12] => 东 [13] => 坡 [14] => 赤 [15] => 壁 [16] => 韵 )
宋代·胡世将的简介
胡世将(1085年—1142年),字承公。常州晋陵(今江苏武进)人。枢密副使胡宿曾孙、浙西安抚使胡唐老之弟。北宋末年至南宋初年大臣。崇宁五年(1106年),胡世将登进士第,历尚书右司员外朗、兵部侍郎等职。绍兴八年(1138年),以枢密直学士出任四川安抚制置使,兼知成都府。绍兴十二年(1142年)病逝,年五十八,谥号“忠献”,后改谥“忠烈”。有《胡忠献集》六十卷,已佚。《全宋诗》、《全宋词》、《陕西通志》等录其诗词。
...〔► 胡世将的诗(1篇)〕