Array ( [0] => < [1] => p [2] => > [3] => 商 [4] => 风 [5] => 初 [6] => 授 [7] => , [8] => 辰 [9] => 火 [10] => 微 [11] => 流 [12] => 。 [13] => 朱 [14] => 明 [15] => 送 [16] => 夏 [17] => , [18] => 少 [19] => 昊 [20] => 迎 [21] => 秋 [22] => 。 [23] => 嘉 [24] => 禾 [25] => 茂 [26] => 园 [27] => , [28] => 方 [29] => 草 [30] => 被 [31] => 畴 [32] => 。 [33] => < [34] => / [35] => p [36] => > [37] => < [38] => p [39] => > [40] => 于 [41] => 时 [42] => 我 [43] => 后 [44] => , [45] => 以 [46] => 豫 [47] => 以 [48] => 游 [49] => 。 [50] => < [51] => / [52] => p [53] => > ) Array ( [0] => 七 [1] => 月 [2] => 七 [3] => 日 [4] => 侍 [5] => 皇 [6] => 太 [7] => 子 [8] => 宴 [9] => 玄 [10] => 圃 [11] => 园 [12] => 诗 )
魏晋·潘尼的简介
(约250—约311)西晋荥阳中牟人,字正叔。潘岳从子。少有清才,以文章见知。初应州辟。武帝太康中举秀才,迁太常博士。惠帝元康中出为宛令,有惠政。赵王司马伦篡位,齐王司马囧起兵,尼奔归,囧引为参军,与谋时务,兼掌书记。事平,封安昌公,累迁太常卿。洛阳将没,携家欲还乡,道病卒,年六十余。与潘岳以文学齐名,时称“两潘”。今有《潘太常集》辑本。
...〔► 潘尼的诗(30篇)〕