Array ( [0] => < [1] => p [2] => > [3] => 霜 [4] => 降 [5] => 水 [6] => 痕 [7] => 收 [8] => 。 [9] => 浅 [10] => 碧 [11] => 鳞 [12] => 鳞 [13] => 露 [14] => 远 [15] => 洲 [16] => 。 [17] => 酒 [18] => 力 [19] => 渐 [20] => 消 [21] => 风 [22] => 力 [23] => 软 [24] => , [25] => 飕 [26] => 飕 [27] => 。 [28] => 破 [29] => 帽 [30] => 多 [31] => 情 [32] => 却 [33] => 恋 [34] => 头 [35] => 。 [36] => < [37] => / [38] => p [39] => > [40] => < [41] => p [42] => > [43] => 佳 [44] => 节 [45] => 若 [46] => 为 [47] => 酬 [48] => 。 [49] => 但 [50] => 把 [51] => 清 [52] => 尊 [53] => 断 [54] => 送 [55] => 秋 [56] => 。 [57] => 万 [58] => 事 [59] => 到 [60] => 头 [61] => 都 [62] => 是 [63] => 梦 [64] => , [65] => 休 [66] => 休 [67] => 。 [68] => 明 [69] => 日 [70] => 黄 [71] => 花 [72] => 蝶 [73] => 也 [74] => 愁 [75] => 。 [76] => < [77] => / [78] => p [79] => > ) Array ( [0] => 南 [1] => 乡 [2] => 子 [3] => · [4] => 重 [5] => 九 [6] => 涵 [7] => 辉 [8] => 楼 [9] => 呈 [10] => 徐 [11] => 君 [12] => 猷 )
宋代·苏轼的简介
苏轼(1037-1101),北宋文学家、书画家、美食家。字子瞻,号东坡居士。汉族,四川人,葬于颍昌(今河南省平顶山市郏县)。一生仕途坎坷,学识渊博,天资极高,诗文书画皆精。其文汪洋恣肆,明白畅达,与欧阳修并称欧苏,为“唐宋八大家”之一;诗清新豪健,善用夸张、比喻,艺术表现独具风格,与黄庭坚并称苏黄;词开豪放一派,对后世有巨大影响,与辛弃疾并称苏辛;书法擅长行书、楷书,能自创新意,用笔丰腴跌宕,有天真烂漫之趣,与黄庭坚、米芾、蔡襄并称宋四家;画学文同,论画主张神似,提倡“士人画”。著有《苏东坡全集》和《东坡乐府》等。
...〔► 苏轼的诗(161篇)〕