Array ( [0] => < [1] => p [2] => > [3] => 盛 [4] => 年 [5] => 无 [6] => 几 [7] => 时 [8] => , [9] => 奄 [10] => 忽 [11] => 行 [12] => 欲 [13] => 老 [14] => 。 [15] => 那 [16] => 得 [17] => 赤 [18] => 松 [19] => 子 [20] => , [21] => 从 [22] => 学 [23] => 度 [24] => 世 [25] => 道 [26] => 。 [27] => < [28] => / [29] => p [30] => > [31] => < [32] => p [33] => > [34] => 西 [35] => 入 [36] => 华 [37] => 阴 [38] => 山 [39] => , [40] => 求 [41] => 得 [42] => 神 [43] => 芝 [44] => 草 [45] => 。 [46] => 珠 [47] => 玉 [48] => 犹 [49] => 戴 [50] => 土 [51] => , [52] => 何 [53] => 惜 [54] => 千 [55] => 金 [56] => 宝 [57] => 。 [58] => < [59] => / [60] => p [61] => > [62] => < [63] => p [64] => > [65] => 但 [66] => 愿 [67] => 寿 [68] => 无 [69] => 穷 [70] => , [71] => 与 [72] => 君 [73] => 长 [74] => 相 [75] => 保 [76] => 。 [77] => < [78] => / [79] => p [80] => > ) Array ( [0] => 仙 [1] => 诗 )
魏晋·成公绥的简介
(231—273)西晋初东郡白马人,字子安。少有俊才,博涉经传。性寡欲,不营资产。雅善音律,词赋甚丽。张华叹为绝伦,荐之太常,征博士,累迁中书郎。每与华受诏并为诗赋,又与贾充等参定《晋律》。所作《天地赋》、《啸赋》,皆为传世名篇。有集已佚,明人辑有《成公子安集》。
...〔► 成公绥的诗(8篇)〕