Array ( [0] => < [1] => p [2] => > [3] => 北 [4] => 眺 [5] => 衡 [6] => 山 [7] => 首 [8] => , [9] => 南 [10] => 睨 [11] => 五 [12] => 岭 [13] => 末 [14] => 。 [15] => 寂 [16] => 坐 [17] => 挹 [18] => 虚 [19] => 恬 [20] => , [21] => 运 [22] => 目 [23] => 情 [24] => 四 [25] => 豁 [26] => 。 [27] => < [28] => / [29] => p [30] => > [31] => < [32] => p [33] => > [34] => 翔 [35] => 虬 [36] => 凌 [37] => 九 [38] => 霄 [39] => , [40] => 陆 [41] => 鳞 [42] => 困 [43] => 濡 [44] => 沫 [45] => 。 [46] => 未 [47] => 体 [48] => 江 [49] => 湖 [50] => 悠 [51] => , [52] => 安 [53] => 识 [54] => 南 [55] => 溟 [56] => 阔 [57] => 。 [58] => < [59] => / [60] => p [61] => > ) Array ( [0] => 衡 [1] => 山 [2] => 诗 )
魏晋·庾阐的简介
东晋颍川鄢陵人,字仲初。庾东子。幼好学,九岁能属文。怀帝永嘉末,母没于石勒,阐不栉沐、不婚宦,绝酒肉垂二十年。西阳王司马羕辟为掾,迁尚书郎。成帝咸和二年苏峻反,出奔郗鉴,为司空参军。峻平,赐爵吉阳县男。出补零陵太守,官至给事中。年五十四卒。有诗赋铭颂,今已散佚不全。
...〔► 庾阐的诗(21篇)〕