Array ( [0] => < [1] => p [2] => > [3] => 三 [4] => 山 [5] => 罗 [6] => 如 [7] => 粟 [8] => , [9] => 巨 [10] => 壑 [11] => 不 [12] => 容 [13] => 刀 [14] => 。 [15] => 白 [16] => 龙 [17] => 腾 [18] => 子 [19] => 明 [20] => , [21] => 朱 [22] => 鳞 [23] => 运 [24] => 琴 [25] => 高 [26] => 。 [27] => < [28] => / [29] => p [30] => > [31] => < [32] => p [33] => > [34] => 轻 [35] => 举 [36] => 观 [37] => 沧 [38] => 海 [39] => , [40] => 眇 [41] => 邈 [42] => 去 [43] => 瀛 [44] => 洲 [45] => 。 [46] => 玉 [47] => 泉 [48] => 出 [49] => 灵 [50] => 凫 [51] => , [52] => 琼 [53] => 草 [54] => 被 [55] => 神 [56] => 丘 [57] => 。 [58] => < [59] => / [60] => p [61] => > ) Array ( [0] => 游 [1] => 仙 [2] => 诗 [3] => 十 [4] => 首 [5] => [6] => 其 [7] => 四 )
魏晋·庾阐的简介
东晋颍川鄢陵人,字仲初。庾东子。幼好学,九岁能属文。怀帝永嘉末,母没于石勒,阐不栉沐、不婚宦,绝酒肉垂二十年。西阳王司马羕辟为掾,迁尚书郎。成帝咸和二年苏峻反,出奔郗鉴,为司空参军。峻平,赐爵吉阳县男。出补零陵太守,官至给事中。年五十四卒。有诗赋铭颂,今已散佚不全。
...〔► 庾阐的诗(21篇)〕