Array ( [0] => < [1] => p [2] => > [3] => 峨 [4] => 峨 [5] => 太 [6] => 行 [7] => , [8] => 凌 [9] => 虚 [10] => 抗 [11] => 势 [12] => 。 [13] => 天 [14] => 岭 [15] => 交 [16] => 气 [17] => , [18] => 窈 [19] => 然 [20] => 无 [21] => 际 [22] => 。 [23] => 澄 [24] => 流 [25] => 入 [26] => 神 [27] => , [28] => 玄 [29] => 谷 [30] => 应 [31] => 契 [32] => 。 [33] => < [34] => / [35] => p [36] => > [37] => < [38] => p [39] => > [40] => 四 [41] => 象 [42] => 悟 [43] => 心 [44] => , [45] => 幽 [46] => 人 [47] => 来 [48] => 憩 [49] => 。 [50] => < [51] => / [52] => p [53] => > ) Array ( [0] => 从 [1] => 征 [2] => 行 [3] => 方 [4] => 头 [5] => 山 [6] => 诗 )
魏晋·袁宏的简介
(328—376)东晋陈郡阳夏人,字彦伯,小字虎。袁猷孙。有逸才,文章绝美。少孤贫,以运租自业。因讽咏史诗而为谢尚所重,引为参军,累迁大司马桓温府记室。温重其文笔,使综书记。尝倚马作文,顷刻得七纸,殊可观。性刚直,故位不显。谢安为扬州刺史时,宏出为东阳太守。撰《后汉纪》。另有《竹林名士传》、《三国名臣颂》等。
...〔► 袁宏的诗(10篇)〕