Array ( [0] => < [1] => p [2] => > [3] => 命 [4] => 驾 [5] => 玉 [6] => 锦 [7] => 轮 [8] => , [9] => 舞 [10] => 辔 [11] => 仰 [12] => 徘 [13] => 徊 [14] => 。 [15] => 朝 [16] => 游 [17] => 朱 [18] => 火 [19] => 宫 [20] => , [21] => 夕 [22] => 宴 [23] => 夜 [24] => 光 [25] => 池 [26] => 。 [27] => < [28] => / [29] => p [30] => > [31] => < [32] => p [33] => > [34] => 浮 [35] => 景 [36] => 清 [37] => 霞 [38] => 杪 [39] => , [40] => 八 [41] => 龙 [42] => 正 [43] => 参 [44] => 差 [45] => 。 [46] => 我 [47] => 作 [48] => 无 [49] => 待 [50] => 游 [51] => , [52] => 有 [53] => 待 [54] => 辄 [55] => 见 [56] => 随 [57] => 。 [58] => < [59] => / [60] => p [61] => > [62] => < [63] => p [64] => > [65] => 高 [66] => 会 [67] => 佳 [68] => 人 [69] => 寝 [70] => , [71] => 二 [72] => 待 [73] => 互 [74] => 是 [75] => 非 [76] => 。 [77] => 有 [78] => 无 [79] => 非 [80] => 有 [81] => 定 [82] => , [83] => 待 [84] => 待 [85] => 各 [86] => 自 [87] => 归 [88] => 。 [89] => < [90] => / [91] => p [92] => > ) Array ( [0] => 云 [1] => 林 [2] => 与 [3] => 众 [4] => 真 [5] => 吟 [6] => 诗 [7] => 十 [8] => 一 [9] => 首 [10] => [11] => 其 [12] => 十 [13] => 一 )
魏晋·杨羲的简介
杨羲 (330—386)东晋时吴人,后居句容(今属江苏),字羲和。少好学,工书画,自幼有通灵之鉴。及长,性渊懿沈厚。与许迈、许谧交往甚密。许谧荐之相王(即晋简文帝),用为公府舍人。简文帝登位后,不复出。《真诰》、《清微仙谱》等称其为上清派创始人之一。永和五年(349)受授《中黄制虎豹符》;六年(350)又从魏夫人长子刘璞受《灵宝五符经》;兴宁二年(364)受《上清真经》,并托神仙口授,制作大量道经秘笈。宋宣和年间敕封为“洞灵显化至德真人”。
...〔► 杨羲的诗(25篇)〕