Array ( [0] => < [1] => p [2] => > [3] => 伊 [4] => 昔 [5] => 先 [6] => 子 [7] => , [8] => 有 [9] => 怀 [10] => 春 [11] => 游 [12] => 。 [13] => 契 [14] => 兹 [15] => 言 [16] => 执 [17] => , [18] => 寄 [19] => 傲 [20] => 林 [21] => 丘 [22] => 。 [23] => 森 [24] => 森 [25] => 连 [26] => 岭 [27] => , [28] => 茫 [29] => 茫 [30] => 原 [31] => 畴 [32] => 。 [33] => < [34] => / [35] => p [36] => > [37] => < [38] => p [39] => > [40] => 回 [41] => 霄 [42] => 垂 [43] => 雾 [44] => , [45] => 凝 [46] => 泉 [47] => 散 [48] => 流 [49] => 。 [50] => < [51] => / [52] => p [53] => > ) Array ( [0] => 兰 [1] => 亭 [2] => 诗 [3] => 二 [4] => 首 [5] => [6] => 其 [7] => 一 )
魏晋·谢安的简介
( 320—385)东晋陈郡阳夏人,字安石。少有重名。善行书。初无处世意,累辟不就。与王羲之、许询、支遁等放情丘壑。年四十余始出仕。为桓温司马。晋孝武时,进中书监,录尚书事。时前秦强盛,晋军屡败。太元八年,前秦大军南下,次淝水,江东震动,安任征讨大都督,使弟谢石与侄谢玄加强防御,指挥作战,终获大胜。封建昌县公。继又使石等北征,收复洛阳及青、兖等州,进都督扬、江、荆等十五州军事。时会稽王司马道子专权,受排挤,出镇广陵。旋疾卒。谥文靖。
...〔► 谢安的诗(4篇)〕