Array ( [0] => < [1] => p [2] => > [3] => 八 [4] => 方 [5] => 各 [6] => 异 [7] => 气 [8] => , [9] => 千 [10] => 里 [11] => 殊 [12] => 风 [13] => 雨 [14] => 。 [15] => < [16] => / [17] => p [18] => > [19] => < [20] => p [21] => > [22] => 剧 [23] => 哉 [24] => 边 [25] => 海 [26] => 民 [27] => , [28] => 寄 [29] => 身 [30] => 于 [31] => 草 [32] => 墅 [33] => 。 [34] => < [35] => / [36] => p [37] => > [38] => < [39] => p [40] => > [41] => 妻 [42] => 子 [43] => 象 [44] => 禽 [45] => 兽 [46] => , [47] => 行 [48] => 止 [49] => 依 [50] => 林 [51] => 阻 [52] => 。 [53] => < [54] => / [55] => p [56] => > [57] => < [58] => p [59] => > [60] => 柴 [61] => 门 [62] => 何 [63] => 萧 [64] => 条 [65] => , [66] => 狐 [67] => 兔 [68] => 翔 [69] => 我 [70] => 宇 [71] => 。 [72] => < [73] => / [74] => p [75] => > ) Array ( [0] => 梁 [1] => 甫 [2] => 行 )
魏晋·曹植的简介
曹植(192-232),字子建,沛国谯(今安徽省亳州市)人。三国曹魏著名文学家,建安文学代表人物。魏武帝曹操之子,魏文帝曹丕之弟,生前曾为陈王,去世后谥号“思”,因此又称陈思王。后人因他文学上的造诣而将他与曹操、曹丕合称为“三曹”,南朝宋文学家谢灵运更有“天下才有一石,曹子建独占八斗”的评价。王士祯尝论汉魏以来二千年间诗家堪称“仙才”者,曹植、李白、苏轼三人耳。
...〔► 曹植的诗(48篇)〕